________________
गौतमकुलक कथासहित. १६ सय्यनवसूरिने आप्यु. एम एकना कोठाथी बीजाना कोगमा आवतां सू नशान तो न थतु गर्यु. एम जतां जतां स्थूल कांकरा सर ाज ज्ञा न रह्यं . तेमां वली अहंकार करवो ते शा लेखे? ते सांजलीने सागरा चार्य विचायं के, अहो ! गुरुजीयें मने शीखामण दीधी. एम चिंतवी गुरु जीने खमाव्या. इत्यादि. माटे घणा कुशिष्य करवा ते विलाप जाणवो. एम श्रीनत्तराध्ययन सूत्र मध्ये गर्गाचार्यना शिष्य पण जाणवा. इति श्री सकलसनानामिनीनालस्थलतिलकायमानपंमितश्रीउत्तम विजयगणिशिष्य पंमितपद्मविजयगणिकतबालावबोधे श्रीगौतमकुलकप्रकरणे सप्तमगाथायां पंचोदाहरणानि समाप्तानि ॥ ७ ॥
दवे बातमी गाथा कहे . तेने पूर्व गाथासाङ्के ए संबंध बे. पूर्व हीणा शिष्यादिक मले, ते विलाप जाणवा. ते माटे यहां कहे . जे हीणा राजा होय, ते दंम करवाने तत्पर होय. ए संबंधे यावी जे आठमी गाथा ते कहे .
उहाहिवा दंपरा हवंति, विजाहरा मंत परा हवंति ॥ मुरका नरा कोवपरा हवं ति, सुसाहुणो तत्तपरा हवंति ॥ ७ ॥
अर्थः-उताहिवा दंम्परा हवंति (उाहिवा के० ) उष्टराजा होय ते (दंम के०) प्रजाने दंगवाने विषे (परा के० ) तत्पर (हवंति के०) होय. एटले उष्ट राजा प्रजाने दंमवा माटे तत्पर होय. अर्थात् हीन राजा होय ते प्रजाने दुःख थापे ते उपर बलराजानी कथा कहे .
वितिप्रतिष्ठित नगरें बल नामें राजा राज्य करे . ते शत्रुने विषे बल देवनो लघु नाज होय नहिं, एवो बलीयाना पण बलने टालनारो ने. अन्य दा घणो वर्षाद याव्यो. तेणें करी नगर बहार नदी , त्यां पूर आव्युं. ते पूर जोवा सारु नगरना घणा लोक आव्या ले. त्यां कोटवाल पण जो वा आव्यो . ते पूरमां एक महोटुंबीजोळं तणातुंबाव्यु. तेने कोटवालें दीतुं. तेवारें नदीमां पेसी ते बीजो काढी लेइने बलराजाने जई आप्यु. ते बीजोरानो वर्ण पण घणो सुंदर, सुगंध पण घणी, स्वाद पण घणो,
