________________
गौतमकुलक कथासहित.
१३
श्री उत्तमविजयगलिशिष्यपंमितपद्म विजयग पिकृतबालावबोधे श्रीगौतमकुल कप्रकरणे चतुर्थगाथायां षोडशोउदाहरणानि समाप्तानि ॥
हवे संतोष उपरांत सुख नही, एम कयुं, अने जे संतोषी होय, ते प्रायें विनयवंत होय; ते माटे पांचमी गाथानी यादिमां विनय कहे बे. ए संबंधें श्रावी पांचमी गाथा तेनुं सूत्र.
जय
बुद्धी प्रचंमं जयए विणीयं, कुठं कुसीलं कित्ती ॥ संजिन्नचित्तं जय प्र लबी, सच्चे वियंसं जयए सिरीय ॥ ५ ॥
अर्थः- बुद्धी प्रचंमं नयए विणीयं ॥ जे प्राणी ( विलीयं के० ) वि नयवंत होय, तथा ( यचमं के० ) सौम्यपरिणामी होय, तेने ( बुद्धी ho ) विद्या. ते ( जयए के० ) नजे, एटले सेवे. अर्थात् जे प्राणी विनय वंत सौम्यपरिणामी होय, तेने विद्या सेवे. व्यकषायी विनयवंतने ज्ञान घावे. ॥ इति नावः ॥ इहां कषायी उपर जवराज ऋषिनो दृष्टांत कहे बे.
विशाला नामें नगरी अनेक जैनप्रासादें मंमित महा ऋद्धियें नरेली बे. त्यां जवना में राजा महान्यायवंत, प्रजानो पालनार, डुष्टनो निग्रह करनार, शिष्टने पालनार, एवो बे. तेने गई निल्ल नामें पुत्र बे, पुल्लिका नामें पुत्री बे, दीर्घष्ठ नामें महा श्रमात्य सर्व मंत्रीमां मुख्य बे. एक दिवसें राजा पाउली रातें जाग्यो, चित्तमां चिंता उपनी के, में पूर्वे दानादिकं गुन कर
करीबे, तो मुझपर्यंत महारी खाज्ञा श्रखंम पणें चाले बे. चतुरंगी सेना महारे शोनायमान बे. महारा देश मध्ये डुर्निक, इति, उपड़व, रो ग, एमनो जय नथी. सर्व लोक देवतानी पेठें सुखिया बे, पण ए सर्व पू र्वनी पूंजी वावरुं बुं. ते माटे हवे यागल्या नवनुं संबल करूं. एम विचा तां प्रातःकाल थयो तेवारें सनामध्ये जइ कचेरी जरी वेो वे.
•
ते वसरे वनपालके यावी विनंति करी के, हे राजन् ! बहार नद्या नने विषे सरु पधारया बे. ते सांजली राजा हर्ष पाम्यो, मुकुट टाली बी
