Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 383

दृष्टांतशतक.
३७१ पीडिता, राजा वक्ति निरामयं कुरु निषनो चेत्स निष्कासितः ॥ ७७ ॥ र्थः - कोई एक वैद्य गुनध्यानथी मरण पामीने व्यंतर देवता थयो. तेनी पाउल तेहनो पुत्र मुरख हतो. तेनें पुत्रना स्नेहें करी ते देवतायें अमृतनो कुन याप्यो. ते अमृतनुं अंजन कयाथी सकल रोग नाश पामे. माटे ते पुत्र मृत जगतमां सर्वत्र अत्यंत प्रसिद्ध थयो, अने घणुं ड् व्य मेलव्युं. एक दिवस ते अमृतनो घडो दासीपासें मंगावीने पोतेंज पो ताना शरीरने निर्मल कस्युं. एटले अमृते करी स्नान कीधुं. तदनंतर ते गामना राजानी राणीने कांइक रोग उत्पन्न थवाथी राजायें ते वैद्य पुत्र
पू, के तमारी पाशे निरोगी थवाय तेवुं उपध ले ते यापो, अने मा हारी राणीने निरोगी करो. त्यारे ते वैद्यपुत्रं यमृत ढोली नाखेनुं होवा श्री निरोगी करवाने ना कही. त्याऐं राजाए कोपायमान थइ तेने गाम ब हार काढी मूक्यो. दोहा ॥ अमृतघडो ते नरवपु, नाखे कारज काम ॥ यालें जन्म तिणें हारीचं, मूर्खवैद्यसम जाण ॥ १ ॥ स्वर्णस्थाने दिप ति स रजः पादशौचं विधत्ते, पीयूषेण प्रवरकरिणं वायत्येधनारं, चिंतार नं विकिरति कराद्वायसोड्डायनार्थ, यो दुःप्राप्यं गमयति मुधा मर्त्यजन्म प्रमत्तः॥१॥ कथायुगलकपरें ए काव्य जाणवुं ॥ इति बहोतेरमो दृष्टांत ७७ हवे मुर्ख शिष्यनो सतोतेरमो दृष्टांत कहे बे.
|| शिष्यान्व क्तिविलंबिताः कुह गुरुः प्रोचुश्च वीक्ष्यामहे, तन्नाट्यं हि नट स्य जो जनमते नापेक्षणीयं कदा ॥ सत्यं तेऽपि तथेति समुरुतरं प्राप्तास्त दा कालके, नव्या सोपि कृतं न्यषेधि तमतो नाये त्वया दृश्यताम् ॥ ७८ ॥
अर्थ :- एक दिवस गुरु पोताना शिष्यने कहे बे तुं एटली वार क्यां रो कायो हतो ? असुरो केम याव्यो शिष्ये कयुं जे रस्तामां नाटकीया रम ता हता ते जोवा माटे कनो रह्यो हतो त्यारें गुरुयें कयुं जे आपणा जैन शाशनमां वादी नवाश्याना नाटक प्रमुख जोवा निषेध्या बे. त्यारें शिष्यें ते वात कबुल कर गुरु समीपे खालोच्युं ने नाटक न जोवानुं गर्दा करी पडिवज्युं वली केटला एक दिवस गयानंतर पाठो वोहोरवा गयो. त्यां वार जागी त्या गुरुयें पूढयं के केम याज पण विलंब थयो ? त्यारे शि ष्य बोल्यो के हे गुरुजी ? खाज नाटकिणी नो नाटक जोवा कनो रह्यो हतो. त्या गुरु कड़े के तें मारी पाशें नाटकीया न जोवानुं पडिवज्यो हतो