Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 370

३५७ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो.
हवे नणवानो उद्यम करवा कपर अधावनमो दृष्टांत कहे जे. ॥ नूपो पत्र हि गईनो जवमुनिं दृष्ट्वाह तं धीसख, शत्रुस्तेस्ति तदा व धाय निशिगः श्रुत्वार्यकां तन्मुखात् ॥ बुद्धोंतःकरणे विचारयति राड् मे दीर्घटष्ठोऽनृतो,, ज्ञानी साधुरयं न ही मम रिपुत्विा गतः स्वालये ॥५॥
अर्थः-को एक नगरमा गईनसेन नामा राजा राज्य करतो हतो. ते ना पितायें दीदा लीधी ले. ते साधु विनयवंत अप्रमादी हतो. पण कांश जण्यो नहीं मात्र मार्गमां चालतां गोवालीयादिकनी मुखथी त्रण गाथा धारी राखी . हवे एक दिवसें ते साधु पोताना पुत्रने वंदाववा माटे त्यां
आवी कुंजारने घेर उतस्यो . त्यारे ते राजानो दीर्घटष्टनामा प्रधान ने ते प्रधाने राजानी दीकरीने स्वरूपवान जाणीने पोताना घरमां नोंयरामांसं ताडी राखी हती. ते जेवारें साधु थाव्या तेंवारें प्रधान मनमां बीहीनो ने जाण्यु के राजा ए साधुने वांदवा जशे. अने ते ज्ञानी हशे तो माहारी वात प्रगट करी देशे माटे कोइक युक्ति करी राजानुं मन फेरवी मुनिने म रावीनांखू एम विचारी ते प्रधान राजाने कहेवा लाग्यो के तारा पितानुं मनधर्मथी चल्युं जे अने राज्य पाबु सेवा इबा राखे . या वात सांजली राजा कोपायमान थयो अने रात्रं ते कृषीश्वरने मारवा माटे कुंनारने त्यां गयो त्यारे कृषीश्वर तो बेग बेठा मार्गमा सांजलेली त्रण गाथा नणे . ते गाथानो परमार्थ जाणी ने राजा प्रतिबोध पाम्यो ने जाण्युं जे महारो पितातो ज्ञानी ने मारा मननी वात साचे साची कहे . माटे ए प्रधान निश्चय खोटो ने. अने या गाथा प्रमाणे माहारी पुत्री पण एणेज संताडे ली . तेथीज बुद्धि केलवीने मने माहारा पिता साधुनी पासे जवानो एणे निषेध कयो , परंतु ए साधु कांश महारा वैरी नथी. अने महार राज्य लेवाने पण खता नथी. एवं चिंतवी पोताने घेर आव्यो अने बी जे दिवसें प्रधाननुं घर शोध्युं तेमांथी पोतानी पुत्री निकली श्रावी. तेवा रे प्रधानने काढी मुक्यो, फुःखी कीधो, हवे जे गाथा नणतां अर्थ सखोते गाथा त्रण नीचें लखीयें .यें ॥ उहावसीपोहावसी, ममं चेव निररकसि ॥ जाणि सि अनिप्पा, जवं नरकई गद्दहा ॥१॥ गयातो गया चेव, जोति न दीसई॥ थमे न दीना तुमें नदीगा, अगोडे बूटा अणुलिया ॥२॥सुकमाल कोमल महलया, तमे राति हिंमण सीलण्या ॥ अम्म