Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 352

३४० जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो.
॥प्रीत्या तेपि सहत्वयाद्य निधने धक्ष्यामि संकेतकत्, तत्सर्व रचि तं सुरैर्यदि तंदायुिश्च दत्तं स्त्रियै ॥ मुक्ता सापितमन्यपत्तनगता तस्मिन् पुरेऽसौ गतः, तनार्या मिलिता तदा च कुलटा स्वार्थ विनानर्थकत् ॥ ३१॥
अर्थः-कोइएक पुरुष प्रेमें करीने पोतानी स्त्री साथें मांदोमांहे वात करतां संकेत कस्यो, के जो ताहारुं मरण मारी पहेला थशे तो ढुं तारी पनवाडे सत्तो यश्श. अने स्त्रीयें कह्यु के जो तमो पेहेलां मरशो, तो हूं तमारी पाउल सतीथश्श. ए प्रमाणे निश्चय करखो. ते सर्व वृत्तांत कोश्क देवतायें श्रवण कयुं. तेथी ते देवतायें ते स्त्रीने मृतकरूप करी नाखी, त्या रे ते पुरुष सत्तो थवाने काष्ठनी चयमां बेठो, अने अनिलगाड्यो. पण देवतायें मेघ अंधारी वरषाद करीने अग्नि लवी नांख्यो. तेवारे ते पुरुष ब दार आवी बेतो. पडी देवतायें ते पुरुष, अई घायुष्य तेनी स्त्रीने आप्यु. त्यारे ते स्त्री त्यांथी पोताना स्वामीने बोडी समुपार बीजा नगरमा गइ. अने ते पुरुष पण फरतो फरतो तेज नगरमां जश् तेने मल्यो. तेवारे ते स्त्री पोताना धणीने जोश्ने लाजी. कारण के पुरुषने बोडी ने नागी गइ हती. तेथी त्यां स्त्रीचरित्र करी पोतानुं लुगडं फाडी बूम पाडी ने कह्यु, जे या पुरुषे मारी लाज लीधी. ते सांजली त्यांना राजायें ते पुरुषने पकडीने सुली ऊपर चडाव्यो. एम कुलटास्त्रीय स्वारथ विना अनर्थ कस्यो. कडं, बे के ॥ दोहो ॥ उपकार करियें अधिक तर, अयोग न माने एह ॥ अरधुं दीg प्रान, तेहनी न थ तेह ॥१॥इति त्रीशमो दृष्टांत ॥३१॥ जाग्यमां लरव्युं होय तेज मले बे. ते ऊपर दरिडीनो एकत्रीशमो दृष्टांत.
॥ दारिश्चपलान् सदात्ति नगिनी सोचिंतयन्मेऽस्तिही,मिष्टान्ने हिकया स्व सुहगतो चातुश्च दर्षान्विता ॥ जत्यर्थं पतिता गृहेपिः चपला स्थाव्यां तदा मुंचति, दत्वा स हलके करं वदति तां रात्रौ गता मेऽग्रतः ॥ ३२ ॥ ___ अर्थः-कोइएक दरिडी प्रति दिवस चोला खातो हतो. एकदा चोला खा तां उनग्यो चोला नावे नहिं तेवारे विचारवा लाग्यो के हुँ फुःखी बु पनी मिष्टान्ननी इलाये पोतानी बेनने घेर घणे दिवसें परोणो थइने गयो. ति हां नाश्ने जोस्ने बेन हर्षित थर, अने नावें करी घरमां चोला हता ते पोताना नाइने जमाडवा माटे तेणे राध्यां.अने जमवाना वखत नानी या लीमां पीरस्या. ते जोक्ने तेना नायें दिलगीर था कपालें हाथ दबेनने