Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 348

३३६
जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. गतः ॥ तस्योच्चैः पतता फलेन महता ननं सशब्दं शिरः, प्रायो गति यत्र नाग्यरहितस्तत्रापदां राशयः ॥ १॥ इतिचोवीशमो दृष्टांत ॥ २५॥ नाग्यमां न होय तो उद्योगथी पण लान थतो नथी तेक
पर गंदरनो अने सर्पनो पचीसमो दृष्टांत कहे बे. ॥दिप्तः केन करंमकेऽपि नुजगःकुत्पीडितोऽनाशको,रात्रौ खादिमकांदया शु विवरं कृत्वोंदरुस्तन्मुखे ॥ नाग्यादेव तदा स्वयं निपतितस्तन्मांसतृप्तोऽन वत्, यातस्तेन पथा नृणां स्थिरतरं नोगीव जाग्यं नवेत् ॥ २६ ॥ अर्थःकोइएक गारुडीयें एक सर्प पकडीमें कमीयाने विषे नांख्यो. त्यां नूख अ ने तर0 पीडा पामतो, ते साप निरास थ बेठो हतो, तेटलामा एक नं दरे जाण्यु जे आ करंडीयामां खावानो पदार्थ , पक्कान नस्या देखाय बे. एम चिंतवि ते करमीयाने करडी बिए पाडी, रात्रिने विषे ते दर तत्का ल अंदर पेठो. ते समय ते सर्पना जाग्य करीनेज ते सुंदर पोतानी मेलें सापना मुखमां पज्यो. ते लंदरना मांसेंकरी साप तृप्त थयो, अने तेज लंदरना करेला बीइना मार्गे करी साप बाहेर नीकली गयो. माटे सर्पनी पेठे जे मनुष्योनुं प्रारब्ध स्थिर होय , तेने फुःखमां नाखवा बतां पण सुख थायले. तेथी नाग्यस्थिरता मानीने धैर्य राखQ.कर्वा डे के, श्लोक ॥ चिंता न कार्या पुरूषै, निगडे पतितैरपि ॥ यन्नाले लिखितं धात्रा, नवेनो जीव नापरम् ॥ १.॥ इति पञ्चीशमो दृष्टांत ॥ २६ ॥ हवे समजण विना स्वेलित उत्तर आपवो नहिं ते ऊपर बीसमो दृष्टांत.
॥ नत्वा टन्नति कार्षिको निजगुरुं वर्षा न वा वर्षति क्षेत्रे ते निशि वक्ति सोपि न परे लात्वा सशिष्यो घटान कूपान्सिंचति कं पराहि मनुजाः श्रुत्वेति वार्ती गुरोस्ते एबंति तथा ब्रवीपि वहसि ह्यादुर्वीनेयास्तदा ॥ २७ ॥ अर्थः-कोइएक करषणी पोताना गोरने नमस्कार करी पूजे जे के हे माहा राज! वरषाद वरसशे के नहिं वरसे जे माटे माहारा वावेला धान्य सर्व सूका जायजे त्यारे गोरें कयुं के, आज रात्रिये ताहारा खेतरमा वरषाद वरसशे पण बीजाना खेतरतुं हुं जाणुं नहिं. पड़ी ते गुरु रात्रिय शिष्य ने साथे लइ कणबीना खेत्रमा जश् कुवामांथी पाणीना घडा जरी नरीने या खी रात्र पर्यंत खेतरमां पाणी सींच्यु.तेथी सवारमा खेतरनो धणी पोता ना खेतरने देखी खुशी थयो.ए वात बीजा मनुष्योयें सांजली तेवारें तेप