Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 131

कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. ११० राजाचंम्प्रद्योतने कहेवा लाग्यो के अरे राजा ! मने तें धर्मबलें करी बंदी खाने नखाव्यो,पण हुँ तने सर्व लोकसमद वांधीने उजायगीना रस्तामाथी राजगृहि नगरीमा लइ जश्श, त्यारें अनयकुमार खरो, एम जाणजे. ए वी प्रतिज्ञा करीने केटलाएक दिवस पली नानाप्रकारनी वस्तुयें करी गाडां प्रमुख जरी पोतें सार्थवाहनो वेश धारण करीने उजयिनी नगरीने विपे ते अजयकुमार याव्यो,त्यां राजाना घरनी पासेंज एक घर नाडे लीधुं एकदा पोतानामाणसोने गाडामां बेसास्यां पड़ी जेम राजानी नजर पडे,ते ठेकाणे गाडं चलाव्युं, ते माणसोमांथी एक माणसने चंप्रद्योत एवं ना म प्राप्युं, तेने मार मारतो तो बाहेर लइ चाल्यो ते माणस चंचें स्वरें करी कहेवा लाग्यो के हे लोको दोडो ! दोडो ! दुं चंमप्रद्योत नामा बुं ते मार खावं ' माटे मने बोडावो, ए प्रकारे बोलता एवा तेने राजाना सेवकोयें अने गामना माणसोयें बोडाव्यो, एम पावू वे वे चार चार द हाडे करवा मांमधु. तेने जोड्ने गामना माणस कहेवा लाग्यां के अरे या मूर्ख शेठ केवो के के ए बिचाराने वारंवार पकडे ? तो वारे वारें एने कोण बोडावशे ? वली ते अनयकुमार घणीज स्वरूपवान वे वेश्यानने राखी, ते वेश्याने नित्य सायंकालें पोतानी पासें नृत्य कराववा लाग्यो, एक दिवस चंम्प्रद्योत राजा गवादमां उनो हतो तेणे ते मनोहर एवी बेदु वेश्याने नजरें जोइने तरत वेदु वेश्या पर तेना मननी आसक्ति थ. पड़ी ते वेश्याने विपे लुब्ध एवा चंमप्रद्योत राजायें पोतानी एक दासी साथे केवराव्युं जे तमने बेहुने राजा बोलावे ,ते प्रमाणे ते दासीयें या वी वेश्याउने कमु अने वली दासीये कह्यु के तमोने राजा पट्टराणी करशे ते सांजली वेश्या बोली के राजाने जो प्रयोजन होय, तो यांहिं आवे, ते वात दासीयें राजाने कही. राजा लुब्ध थने अजयकुमारने उतारे था व्यो के तरत अनयकुमार चंम्प्रद्योत राजाने बांधी लीधो, ढोलीया उपर नाखीने मारवा मांझयो अने गाडामां नारखी लोकोनी समद सदु जोवे ते वी रीतें बजारनी वचमां मारतो मारतो चाल्यो. राजायें पोकार कस्यो परं तु लोकें जाण्यं जे एतो चंम्प्रद्योत एy पोतानुं माणस ने तेने ए निरंतर गाडीमां बेसाडी मार मार ले तेम आज पण मारे जे एम जाणी कोयें