Page Text
________________
१०४ जैनकथा रत्नकोष नाग पाचमोः ने ? त्यारे ते स्त्रीयें कह्यु के,या अमारा वननां फल ले. पनी ते वेश्यायें पोताना अंगनो स्पर्श कराव्यो. वल्कलें पूज्युं या झुं ? गणिका कहेवा लागी के जे पोतनपुरमा आवीने फलो खाय , तेने या प्रकारनां फल मले जे. एम करीलोन पमाडीने ते वल्कलचीरीने लाने पोताना नगरमां गणिका प्रावी. ते वल्कलचीरी मुनि लाडुमां लोन पाम्यो थको नित्य वेश्याने घेर जवा लाग्यो, तदनंतर वेश्यायें पोतानी दीकरीनी साथें पाणिग्रहण कराव्युं,ते लगननी वखत मृदंगनो शब्द थवा लाग्यो, अने ध वल गावा ममियां तेनो नाद चोतरफ प्रसार थयो ते सांनली पोताना जाइना न आववाथी शोकातुर थयेला प्रसन्नचं राजायें पूयुं जे या म होत्सव कोने घेर थावा मांमया ले ? तेने लोकोयें कह्यु के वेश्याने घेर ते मनी कन्यानो विवाह थाय . तेनो महोत्सव वर्त्त जे. ते सांजली राजा यें वेश्याउने बोलावी पूज्युं वेश्यायें कह्यु के तमारा नाइने अमो तेडी लाव्यां जैयें अने अमारी कन्यानुं पाणिग्रहण पण कराव्यु. ए वचन सां 'जली राजा संतोष पाम्यो, अने तेने घटे तेवू इव्य आप्यु. पनी राजा ते वल्कलचीरीने पोताने घेर तेडी लाव्यो. त्यां थोडो थोडो व्यवहार जाणवा लाग्यो कारण के पशु पण शीखव्या बता व्यवहारने जाणे , तो मनुष्य जाणे, तेमां गुंज कहे? एक दिवस पोताना पिताने वांदवाने मात्रै प्रस नचं राजा वनमा गयो, वल्कलचीरी पोताना बापनी पर्णकूटीमां गयो. त्यां पोताना बापना उपकरणनुं प्रतिलेखन करतां बतां ते वल्कलचीरीने वैराग्य उत्पन्न थयो तदनंतर केवलज्ञान पामी मुक्तिने प्राप्त थयो ॥७॥
योदानं न ददौ तथैव न तपःशीलाईदर्चागमे, य स्यानार्ययुजोऽत्र केवलमनूमावादिलानंदने ॥ स्व
शै ज्वलनेन वह्निपदोईढं मियोघटनै, रादर्श रविणा महौषधिवने किं तु स्वनावेन ना ॥1॥ अर्थः-(यः के०) जे इलापुत्र, (दानं के०) दानने (नददौ के०) आपतो न हतो (तथैव के०) तेमज वली (शीलाऽर्हद गमे के०) शील, अने जिननी पूजा तथा आगम श्रवण तेने विषे (अनार्ययुजः के०) अ नार्य लोकोने योजना करता एवा (यस्य के० ) जे इलापुत्र तेने (नतपः
| SR No. | 010250 |
| Book Title | Jain Katha Ratna Kosh Part 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhimsinh Manek Shravak Mumbai |
| Publisher | Shravak Bhimsinh Manek |
| Publication Year | 1891 |
| Total Pages | 401 |
| Language | Hindi |
| Classification | Dictionary |
| File Size | 44 MB |