Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 312

३०३ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. बने ते पुत्रनुं मेतार्य एबुं नाम दीधुं. चांमालिनी स्त्री पोताना धणीने मृतपुत्री जरोली देखाडी.अनुक्रमें ते मेतार्यपुत्र सर्वकलानो पारंगामी थयो, यौवन पाम्यो पितायें इन्यकुलनी उपनी आवकन्या साथें विवाह जोड्यो.
हवे ते पूर्वनवना मित्र देवतायें अवधिज्ञानें जो तिहां आवी प्रतिबो ध दीधो, पण कर्मने वशे तेने उपदेश लागे नहीं. तेवारें देवतायें विचाडे जे एने कष्टमां पाडीश, तो ए प्रतिबोध पामशे. अन्यथा सुखीयो थको प्र तिबोध पामशे नहीं. पड़ी जेवारे मेतार्य आठ कन्यानुं पाणिग्रहण कर वा वरघोडे चड्यो , चदुटामांहे याव्यो, तेवारे ते देवता पहेला मातंग ना शरीरमांअधिष्ठित थयो तेवारें वरघोडाने देखी मातंग पोतानी स्त्रीने क हेवा लाग्यो के हे प्रिये ! आपणी बेटी मुइन हत तो तेनो आवो विवाह महोत्सव करत,ते सांजली स्त्रीनी जाति तुब होय माटे तेणें अंतरनी वा त कही दीधी, जे हे प्रिये ! तमें शोक न करो. ए पण तमारोज पुत्र ने. तेनुं कारण चांमालें पूबवाथी ते चंमालिणीयें बधीप्रथमथी वात कही सं नलावी दीधी, तेवारें चंकालें तेने पोतानो पुत्र जाणी अश्वथकी पग जा लीने नीचें पाडी नारख्यो. अने कहेवा लाग्यो अरे पापी! तुं महारो पुत्र थ उत्तमकुलना लोकने केम अपवित्र करें ? हवे हुँ एक महारा कुल नी कन्या परणावीश. एवं कही बलात्कार हाथ जाली वगवानी खाडमा नाखी दीधो. मेतार्य लाज्यो थको दीनवदन करी रह्यो बोली न शक्यो.सार्थ वाह अने तेनी स्त्री प्रमुख लोक सर्वशीयाला था पोताने घेर गया. देवतायें बमा लोकोने मनमा संशय पाड्यो भने सर्वे जाण्यु जे ए सत्यवात जणायचे.
पबी देवता दिव्यस्वरूप धारण करी मेंतार्यने कहेवा लाग्यो के बावीथ वस्था पाम्यो तो पण प्रतिबोध केम नथी पामत ? हजी कांड वधारे संक टमां पडवा श्छे ? मेतायें कर्तुं महारा कुलनुं कलंक उतार तो पड़ी तुं जे कहे, ते धर्म अंगीकार करूं. देवतायें कयुं कुलनुं कलंक हुँ केम टाली शकुं? तें पूर्वले नवें यतिनी निंदा करी पड़ी चारित्र पाल्युं , माटे चांमालकुल पाम्यो. मेतार्ये कडं आ थाठ कन्या उपरांत श्रेणिकराजानी पुत्री प रणावी कलंक टाली बार वर्ष घरवास रहीने पढ़ी ढुंदीदा लेलं. एम कर.
ते सांजली देवतायें वली सर्व सङननां मन फेरवी नाख्यां, तेथी सर्व चहटामां यावी पाली जाननी तैय्यारी करवा लाग्यां, मातंग पाडो जान