Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 162

१५२
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो.
यिोनां विषयसुख जोगववा लाग्यो, हवे कोई एक समये त्यां श्रीम हावीरस्वामी पधाया. तेमने नंदीवर्धन राजा प्रमुख वांदवा याव्या; त्या रें जमाली क्षत्रिय पण वांदवा श्राव्यो, ने धर्मदेशना सांजलीने प्रतिबोध पाम्यो. पठी घेर जर पोताना माता पिताने समजावी पोतानी स्त्री सहि त महोटा महोत्सवें करी। दीक्षा लीधी. तेनी सायें बीजा पांचों त्रिकु मरें दीक्षा लीधी. अनुक्रमें अग्यार अंग नस्यो. एक दहाडे श्रीभगवंत प्र त्यें पूयं के स्वामी ! पनी खाज्ञा होय, तो हुं या पांचों यतिनी सा थें देशमां विहार करूं ? ते सांजलीने जगवान् मौन धारण करी रही गया. कां जबाव वाव्यो नहिं. फरी बीजी वार पूजयं तेनो पण उत्तर वाल्यो नहिं; तेमज त्रीजी वार पूब्धुं तो पण तेमज मौनपणे रह्या. केम के, के वली जे वातमां लान जाणे, तेनीज खाज्ञा प्रापे. अने जेने खाज्ञा मा नतो जाणे, तेनेज निवारे. जगवंतें जाएयुं के मारो वास्खो रहेशे नहिं. एवि हार करवाने प्रति उत्सुक थयो छे तेने हुं शा सारु वारुं ? माटें जगवंतें मौन धारण करूं. त्यारें श्राज्ञा लीधा विनाज जमालीयें नगवंतथी जुदो विहार करो. ते फरतो फरतो सावळी नगरीमां श्रावी पहोतो. त्यां कोष्ट क चैत्यमां पांचों यतियोनी साथै यावी कतो. खने भगवान् श्रीमहा वीर, चंपानगरीमां पधाया. जमालीने अरसाहार, विरसाहार, अंताहा र, पंताहार तथा तुम्बाहारें करी शरीरने विषे तीव्र दाहज्वर उत्पन्न थयो. तेनी वेदना खमाय नहिं. त्याऐं एक वेयावच्च करनार यतिने कयुं के हुं बेशी शकतो नथी, माटे एक संथारं पाथरो. ते सांजली यति संथारुं पाथरवा गयो. त्यां कांइक वार लागी. तिहां सुधी जमालीथी वेदनाने लीधे बेसा युं नहिं. तेथी वारंवार पूढवा लाग्यो के, खरे संथारुं पाथखं के नहिं ? यति यें कयुं के, हा पाथ. त्यारे ते त्यांथी कठीने ज्यां पेलो यति संथारुं पा थरतो हतो, त्यां गयो जुवे बे तो हजी संथारं पथराय बे. तेथी पेला यति कयुंके, तें केम कयुं जे में संथारुं पाथयुं ? यतियें कयुं के, पाथरवा मांnj, ते पाथ कहेवाय ते समयें जमालीना मनमां एवो संकल्प क पनो के, श्रीभगवान् महावीरस्वामीयें जे करवा मांमधुं ते कीधुं, एवं जे वचन कहेनुंबे, ते खोदुं बे. जे कीधुं तेज कीधुं कहेवाय. माटे चलमा चलिए, नदीरितमाणे नदीरिए, वेदिकमाणे वेदिए, पहिऊमाणे पहि