Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 141

श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
१३१ माल उलखीने लश् लेवो. एवी राजानी बाझाथी ते चोरोनां घर लूंटतां तेमां पुष्पy कंचुक नीकल्यु. ते सेवकें राजाने पाणी आप्यु. राजा जोड्ने राजी थयो. ते कंचुक राजायें तारा सारु राख्युं . बीजी कोई स्त्रीने या प्यु नथी. एवी वात सांजलीने रतिसुंदरी कहेवा लागी के, देमंकरी सखी तुं जश्ने राजानी पासेंथी ते कंचुक लश् बाव. जेथी ते कंचुक पहेरीने ढुं राजानी पासें जाऊं, अने तेना असिने जर बेसुं. ए वात मानी, ते देमंकरी राजानी पासें गइ अने जश्ने तेनी पासेंथी पेखें कंचुक मागी लई राजी थती पाडी आवे . एटलामा विद्युन्माली विद्याधरें ते कंचु कने अधर हाथमाथी उचकी लीधुं. अने पोताना घेर लइ ज पोतानी मानीती स्त्रीने देवा लाग्यो. ते जोश्ने बीजी स्त्री बोली के, ए कंचुक जो एने आपशो,तो हुँ अनिमा बलीने मरीश. पन ते बन्ने शोक्यो कंचुक सा रु वढवा लागी. त्यारें पेला विद्याधरें विचाडं के हमणां ए बन्नेमांनी ए केने कंचुक मलq जोश्तुं नथी. एम कस्याथी कजीयो मटशे. एवो संकेत करी ते कंचुक लश् कोइ बाने ठेकाणे राखीने पोतें अष्टापद पर्वत तरफ ती र्थयात्रा करवा गयो. ए आश्चर्य जोवाने अमें ऊनी रहीयो हती. तेथी वा र लागी. ए अमारो अपराध थयो ते क्षमा करो. एटली वात पेली चेली यें कही ते बारामनंदन कुमरें सांजली लीधी. अने कंचुकनी खबर मली तेथी खुशी थयो. पण मनमा तर्क थयो के मारी स्त्री अग्रिमा प्रवेश क यो होय तो कंचुकनी शोध मलेली शे कामें आवे !! पनी मनमां निश्चय कस्यो के जो एम थयुं हशे तो मारे पण योगीना कुंममां बली मरवू. हवे शोध केम मले के, पद्मश्री बली मुई के जीवती ! एनी शोध करवा नग रमां तो जवु न जोयें. केम के, त्यां गयाथी जो जीवती होय, तो तो ती क, पण जो मरण पामी गइ होय तो पाडा फरवू मुश्कील थाय. अने त्यां प्राण त्याग पण थाय नहीं. ने घाखो जन्म कुःखमां कहाडवो पडे, ते वार्तध्यानथी धर्मनी साधना पण थाय नहीं, ने पनी अतोन्रष्ट ने ततो भ्रष्ट थया जेवू बने. माटे मने जे स्वप्न लाधुं, ते खलं होवू जोश्यें. नहिं तो एवं स्वप्न केम लाधे. मारी स्त्रीनी साथें मारी तीव्र प्रीति हती, तेम तेनी पण माराविषे तीव्र प्रीति हती, तेथीज तेनी प्रीतिना पुजल मारा अंतःक रणमा प्रवेश करीने स्वप्न रूपें थया. एवं खचीत मानवं जोश्यें बैयें.