Jain Katha Ratna Kosh Part 01

SR No.: 010246
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1867
Total Pages: 321
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 37 MB

Page 37

सिंदूरप्रकरः . हमणां तमारा राज्यमा तोअमें करें करी पीडित बै, मादे केम करीयें क्यां जश्य !!! तेवारें चंगुप्ते चाणाक्यंना मुख साहामुंजोयुं, तेणें विचायुं जे या लोकोने संतोष नहिं थाशे, तो लोक उचालो जरीने जाशे! एम विचारी लोकोने कर रहित कयां, तेने लीधे धायपद थोड़ी अने खरच घणो थवाथी नंमार खाली थतो देखीने 'चाणाक्य कांक नवीन नपाय चिंतववा लाग्यो, तेवारेंत्रण उपकास करी पूर्वना मित्र देवताने आराध्यो. ते देवतायें आवी ज़क्तिने प्रमाणे चाणाक्यने बेअजेय पासांथाप्या. पड़ी चाणाक्य ते शहेरना व्यवहारीयाने तेडी कोड कोड टकानां रत्न नंमारमाथी काहाढी द्यूत रमवा माटे कहेवा लाग्यो के जे. मुझने जुवटुं रमतां जीते, तेने ए रन सर्व आ. अने जे हारे ते ए रत्न माहेला रत्न सरखं एक रत्न आपे. ए रचने संतोष पाम्या थका ते व्यवहारिया रमवा लाग्या, पण दे वताधिष्ठित पासाना बलथी चाणाक्य जोती जाय. को कालें हारे नही. ते पण कदापि दैवयोगें हारी जाय, परंतु मनुष्यनव . हाथमांथी गयो ते फरी पामवो.महा उनन ॥ इति हितीयपासक दृष्टांतः ॥ २ ॥
हवे त्रीजो धान्यनो दृष्टांत कहे . कोइक रांजायें कौतुक माटें सर्व जातिनां नरतदेत्रमा उपजतां धान्यो एकतां करावी तेमां एक पाथो स रशवना दाणानो नाख्यो, ते धान्य साथें मेलवीने पंछी एकशो वर्षनी मो शीने तेडावी कह्यु के आ चोवीश जातिना धान्यनी राशिमांथी सर्व जाति नां धान्य.जूदां करीने वली एक सरशवनो पायो साथै मेलव्यो बे, ते काहा ढी यापो. ते वृक्षा मोशीथी एकोइरीतें जूदा थशकेज नही तेपण कदापि देव सहायथी सस्शव जूदा थऽ शके, पण जे मनुष्यावतार गयो ते फरी वीतरा गनी आशामांव-तोएवोमनुष्यनव पामवो उर्लन ॥इति तृतीय दृष्टांतः॥
हवे चोथी छूतनो दृष्टांत कहे जेः-कोश्क राजानी सचा एकशो आठ थांनायें करी समन्वित ले, ते वली एकेके थंनें एकशो ने आठ हांसो . ते राजा घणो र थयो पण मरण पामतों नथी, तेवारें महोटा बोकरायें विचायुं जे हुँ पण १६ थवा आयो. तो हवे .राजा क्यारें मरशे ने पढ़ी हुं ते राज्य क्यारें जोगवीश ! माटे कोई रीतें राजाने मारी नाखुं तोढुं रा जाथावं. ते लुपी वात प्रधाने जाणीने राजाने संनलावी. राजायें विचायुंजे पुत्र पण जीवतो रहे अने दुं पोते पण जीवतो रहूं! एवी युक्ति शोधुं. पड़ी