________________
दिगंबर जैन.
करी नहोती, नहितो ते वखते बळात्कारे पण हुं पोतानो नीच हेतु सिद्ध करवामां माथुपार्छ जोत नहीं. मात्र ते वखते तेणीनी सद्गुणनिष्ठा अने शीलप्रेम केटलां जागृत छे एज म्हारा अनुभवमां आव्यु. "
" तथापि आटली खटपट अने जन्मजन्मतारे पण जे साधन मळवू दुर्लभ छे, ते प्राप्त थयां छतां पण निष्फळ थयु ए जोई, म्हने ते वखते केटलं भयंकर दुःख थयु हशे एनी मात्र कल्पनाज करो ! हुं दुःखथी अने पश्चातापथी मात्र गांडोघेलो थवानी तैयारीमां आव्यो हतो तथापि प्रसंग विचारी तेणीने फरीथी पोताना सपाटामां लाववी एम धारी तेणीनी पाछळज दोड्यो, परंतु तेणी पोताना सासुससराना आश्रयमां जई बेठी. म्हने तेणीना मननुं समाधान करी, पाछी ओरडीमां लाववी ए घणुंज विकट स्हमजायु, तथापि आखरे हुं तेमां फत्तेहमंद थयो अने ते प्रमाणे हवे तेणीनी संमतिथी हुं लई जाउं तेटलामांज तेणीनो पति त्यां भावी दाखल थयो. आ वखते म्हारी जे मश्करी थई, तेनुं यथार्थ स्वरुप स्मनाव_ अशक्य छे ! तेज वखते रुपसुंदरी बाबत म्हारी निराशा थई, परंतु लोधेला वेषने पूर्णपणे छेवट सुधी जाळवी राखवो, एवो अविचार थवाथी हुँ तेमनाथी वादविवाद करतोज रहो."
तेणीनो पति भाषी खरी वखते त्यां केम भाव्यो ते बद्दल म्हने प्रथम मोटुं आश्चर्य लाग्युं, पण रुपसुंदरीनो संशय
