________________
दशवकालिके पञ्चमाध्ययनम् ।
३०७ एटले श्वा नहीं बता पण आपनारना आग्रहथी अथवा (. विमणेण के ) विमनस्केन एटले मन ठेकाणे नहीं होवाथी (पडिलिकं हुज के) प्रतीवितं नवेत्। एटले ग्रहण कहुं होय तो (तं के०) ते जल ( अप्पणा के ) आत्मना एटले पोते (ण पिबे के०) न पिबेत् एटले पिए नहि. तथा (अन्नस्स वि के) अन्यस्यापि एटले बीजाने पण (नो दावए के०) न दापयेत् एटले अपावे नहीं. कारण ते पीवा. योग्य नथी. ॥ ७० ॥
(दीपिका.) अथ अकामादिना कदाचित् तदत्यम्लादिकं गृहीतं तदा को विधिस्तदाह । एवं विधमत्यम्लादि साधुना कदाचित् अकामेन आग्रहवशेन विमन- . स्केन अन्यचित्तेन प्रतीछितं गृहीतं नवेत् । तदापि तत् साधुन पिबेत् कायस्यापकारक मिति अनाजोगधर्मश्रद्धयापि नापि । अन्येच्यो दापयेत् । रत्नाधिकेनापि स्वयं दानस्य प्रतिषेधज्ञापनार्थ दापनग्रहणम् । इह च श्यं नावना । सबब संजमं संजमा अप्पाणं चेव रस्किजा इति ॥ ७॥
(टीका.) आस्वादितं च सत्साधुप्रायोग्यं चेनह्यत एव नो चेदग्राह्यम् । तं च त्ति सूत्रम् । तच्चात्यम्लादि नवेदकामेन उपरोधशीलतया विमनस्केनान्यचित्तेन प्रतीप्सितं गृहीतम् । तदात्मना कायापकारकमित्यनाजोगधर्मश्रध्यान पिबेत् ।नाप्यन्येच्यो दापयेत् । रत्नाधिकेनापि खयं दानस्य प्रतिषेधज्ञापनार्थ दापनग्रहणम् । इह च सबब संजमं संजमा अप्पाणमेवेत्यादि नावनयेति सूत्रार्थः ॥॥
एगंतमवक्कमित्ता, अचित्तं पडिलेदिआ॥
जयं परिहविजा, परिहप्प पडिकमे ॥१॥ (श्रवचूरिः) अस्यैव विधिमाह । एकान्तमवक्रम्याचित्तं दग्धप्रदेशादि प्रत्युपेय चनुषा प्रमृज्य च रजोहरणेन स्थएिमलमिति गम्यम्। यतं परिष्ठापयेत् । विधिना त्रि. वाक्यपूर्वं व्युत्सृजेत् । प्रतिष्ठाप्य वसतिमागतः प्रतिकामेदीर्यापथिकीम् ॥१॥ ' (अर्थ.) त्यारे ते साधु पोते पीये नहि, अने बीजाने आपे नहि, ते पाणीनुं शुं करे ते कहे . एगंतमिति ( एगंतं के ) एकांतस्थानके ( अवकमित्ता. के) श्रवक्रम्य एटले जश्ने तथा (अचित्तं के०) जीवरहित जग्याने ( पडिलेहिया के०) प्रतिलेख्य एटले दृष्टिए करी जोश्ने तथा रजोहरणेकरी पडिलेहीने (जयं के०) यतं एटले शीघ्रताथी नहि, पण जयणाए करी (परिविजा के०)
