________________
(३.७.२३१-२३१)
७. लक्खणसुत्तं
१२७
वचीसुचरिते मनोसुचरिते दानसंविभागे सीलसमादाने उपोसथुपवासे मत्तेय्यताय पेत्तेय्यताय सामञ्जताय ब्रह्मञताय कुले जेट्ठापचायिताय अञ्जतरञतरेसु च अधिकुसलेसु धम्मेसु | सो तस्स कम्मस्स कटत्ता...पे०... सो ततो चुतो इत्थत्तं आगतो समानो इमं महापुरिसलक्खणं पटिलभति- उण्हीससीसो होति ।
“सो तेन लक्खणेन समन्नागतो सचे अगारं अज्झावसति, राजा होति चक्कवत्ती...पे०...। राजा समानो किं लभति ? महास्स जनो अन्वायिको होति, ब्राह्मणगहपतिका नेगमजानपदा गणकमहामत्ता अनीकट्ठा दोवारिका अमच्चा पारिसज्जा राजानो भोगिया कुमारा। राजा समानो इदं लभति...पे०... । बुद्धो समानो किं लभति ? महास्स जनो अन्वायिको होति, भिक्खू भिक्खुनियो उपासका उपासिकायो देवा मनुस्सा असुरा नागा गन्धब्बा । बुद्धो समानो इदं लभति'। एतमत्थं भगवा अवोच।
२३१. तत्थेतं वुच्चति -
"पुब्बङ्गमो सुचरितेसु अहु,
धम्मेसु धम्मचरियाभिरतो। अन्वायिको बहुजनस्स अहु,
सग्गेसु वेदयित्थ पुञफलं ।।
"वेदित्वा सो सुचरितस्स फलं,
उण्हीससीसत्तमिधज्झगमा । ब्याकंसु ब्यजननिमित्तधरा,
पुब्बङ्गमो बहुजनं हेस्सति ।। “पटिभोगिया मनुजेसु इध,
पुब्बेव तस्स अभिहरन्ति तदा । यदि खत्तियो भवति भूमिपति,
पटिहारकं बहुजने लभति ।।
127
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
