________________
७. महासमयसुत्तं
३३१. एवं मे सुतं - एकं समयं भगवा सक्केसु विहरति कपिलवत्थुस्मिं महावने महता भिक्खुसङ्घेन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि सब्बेहेव अरहन्तेहि; दसहि च लोकधातूहि देवता येभुय्येन सन्निपतिता होन्ति भगवन्तं दस्सनाय भिक्खुसङ्घञ्च । अथ खो चतुन्नं सुद्धावासकायिकानं देवतानं एतदहोसि - " अयं खो भगवा सक्केसु विहरति कपिलवत्थुस्मिं महावने महता भिक्खुसङ्घेन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि सब्बेहेव अरहन्तेहि; दसहि च लोकधातूहि देवता येभुय्येन सन्निपतिता होन्ति भगवन्तं दस्सनाय भिक्खुसङ्घञ्च । यंनून मयम्पि येन भगवा तेनुपसङ्कमेय्याम; उपसङ्कमित्वा भगवतो सन्तिके पच्चेकं गाथं भासेय्यामा "ति ।
३३२. अथ खो ता देवता सेय्यथापि नाम बलवा पुरिसो समिञ्जितं वा बाहं पसारेय्य पसारितं वा बाहं समिजेय्य, एवमेव सुद्धावासेसु देवेसु अन्तरहिता भगवतो पुरतो पातुरहेसुं । अथ खो ता देवता भगवन्तं अभिवादेत्वा एकमन्तं अट्ठेसु । एकमन्तं ठिता खो एका देवता भगवतो सन्तिके इमं गाथं अभासि -
“महासमयो पवनस्मिं, देवकाया समागता ।
आगतम्ह इमं धम्मसमयं दक्खिताये अपराजितसङ्घ "न्ति । ।
अथ खो अपरा देवता भगवतो सन्तिके इमं गाथं अभासि
" तत्र भिक्खवो समादहंसु, चित्तमत्तनो उजुकं अकं । सारथीव नेत्तानि गत्वा, इन्द्रियानि रक्खन्ति पण्डिता "ति । ।
Jain Education International
185
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
