________________
ਪੁਰਸ਼ ਲcਆਉਦੇ ਹਨ ਤੇ ਆਖ਼ਦੇ ਹਨ ਤੇ : ਪ੍ਰਜਾ ਨੂੰ ਭੈ ਮੁਕਰੂ: ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਰਾਜਨ !
ਉੱਤਮ ਯ ਰੂਮ, ਦੂਰਦਾ ਹਾਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਚ ਸਮਝੋ ਉਧਰਮ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ :
ਤੱਚ ਜੀਵਤ ਸ਼ਰੀਰਵਾਦੀ ਦੀ ਮਾਨਤਾ---
ਪੈਰ ਦੇ ਤੱਲ ਤੋਂ ਉਪਰ, ਮੱਥੇ ਤੇ ਗਿਰੇ ਬਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ, ਚਮੜੀ ਵਾਲਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜੋ ਸ਼ਰੀਰ ਹੋਏ ਉਰ ਹੀ ਜੀਵ ਹੈ, ਉਹ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਜੀਵ-ਦਾ ਸਮੁਚਾਪਣ · ਹੈ ਸ਼ਰੀਰ ਤੋਂ ਛੂਟ ਕੋਈ ਆਤਮ ਆਦਿ ਨਹੀਂ । ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਜਿਉਂਦੇ · ਹੀ ਜੀਵ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ( ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਮਰ ਜਾਨ ਨਾਲ ਜੀਵ (ਆਤਮਾ) ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨਾਲ ਜੀਵ ਦੀ ਹੱਦ ਹੈ, ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਨਸ਼ਟ ਹੋਣਾ ਜੀਵ ਦਾ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਜਦ:ਇਹ , ਸ਼ਰੀਰ: ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ : ' ਤਦ : ਉਸ ਨੂੰ ਫੂਕਣ. : ਲ> ਦੂਸਰੇ ਜਗ੍ਹਾ (ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ) ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ · ਅੱਗ ਵਿਚ ਜਲਕੇ ਹੱਡੀਆਂ ਕਬੂਤਰ ਦੇ ਸੰਗ : ਵਰਗੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਫੇਰ ਅਰਥੀ ਚੁਕਨ ਵਾਲੇ ਚਾਰ ਆਦਮੀ ਵੀ ਪਿੰਡ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਸ਼ਧ, ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਸ਼ੀਰ ਤੋਂ ਭਿੰਨ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜੀਵ ਪਰਾਸ਼ : ਦੀ ਹੱਦ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਹੱਢ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਸਾਫ਼ ਵਿਖਾਈ.fਬੰਦੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਵਾਅਦਕੁਝ ਵੀ ਵਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਇਸ਼ ਲਈ ਸ਼ਰ, ਤੋਂ ਛੁੱਟ, ਕੋਈ ਜੀਵ ,ਹੀਂ ਲੋਕ , ਆਖਦੇ ਹਨ, ਕਿ, ਜੀਵ ਅਲਗ ਹੈ ਤੇ ਸ਼ਰੀਰ ਅਲਗ ਹੈ, ਉਹ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਡ ਵਿਖਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ।
“ਆਤਮਾ ਲੰਬੀ ਹੈ, ਛੋਟੀ ਹੈ, ਚੰਦਰਮਾ ਦੀ ਤਰਾਂ ਗੋਲ ਹੈ ਜਾਂ ਗੱਦ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਹੈ, ਤਿਕੋਣ ਹੈ, ਚੌਰਸ ਹੈ, ਛੇ ਕੌਣ ਹੈ, ਉਹ (ਆਤਮਵਾਦੀ) ਨਹੀਂ ਦਸ ਸਕਦੇ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਸ ਸਕਦੇ ਕਿ ਜੀਵ ਆਤਮਾ ਕਾਲਾ, ਨੀਲਾ, ਪੀਲਾ, ਲਾਲ, ਚਿੱਟਾ, ਹੈ ? ਸੁਗੰਧ ਵਾਲਾ ਹੈ ਜਾਂ ਦੁਰਗੰਧ ਵਾਲ ? ਤੇਜ਼ ਹੈ, ਕੋੜਾ ਹੈ, ਕਸਾਇਲਾ ਹੈ , ਖੱਟਾ ਹੈ, ਮਿੱਠਾ ਹੈ। ਖੁਦਰਾ ਹੈ, ਮੁਲਾਇਮ ਹੈ, ਭਾਰਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਲੋਕ ਆਤਮਾ ਤੋਂ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਭਿੰਨ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੱਤ ਠੀਕ ਹੈ, ਤਰਕ ਪੂਰਨ ਹੈ ਪਰ ਜੋ ਲੋਕ ਰ .. ਤੇ ਜੀਵ (ਆਤਮਾ) ਨੂੰ ਅੱਡ ਮੰਨਦੇ ਹਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੱਤ ਸਿਧੂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ।
| ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਿਆਨ ਵਿਚੋਂ ਤਲਵਾਰ ਬ ਹਰ ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਖਦਾ ਹੈ ਵੇਖੋ ਆਯੁਸ਼ਮਾਨ ! ਇਹ ਮਿਆਨ ਹੈ ਇਹ ਤਲਵਾਰ ਹੈ । ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਵ (ਆਤਮਾ) ਤੇ ਸ੍ਰੀਰ, ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਨੁਖ ਵੱਖ ਵੱਖ ਕਰਕੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦਾ ਕਿ, ਇਹ ਆਤਮਾ ਹੈ ਇਹ . ਸ਼ਰੀਰ ਹੈ !
*ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੂਈ ਤੋਂ ਧਾਗੇ ਨੂੰ ਅੱਡ ਕਰਕੇ ਆਖਦਾ ਹੈ “ਵੇਖ ਆਯੁਸ਼ਮਾਨ ! ਇਹ ਰਹੀ ਸੂਈ ਤੇ ਇਹ ਧਾਗਾ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਜੀਵ ਆਤਮਾ ਤੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਕੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦਾ ਕਿ 'ਹੇ ਆਯੁਸ਼ਮਾਨ ! ਇਹ ਆਤਮਾ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ਰੀਰ ਹੈ ।”
(153)