________________
उत्तराध्ययनमंत्र
निहाण सम्परागाण, पगम्यमधिर हम ।
पचामुहमयमय, अयापरिसम्मण ॥३॥ छाया-मनाशमशन पान, विविध मादिमघाटिमम् ।
गरीरसङ्गमापन्न समपि अनुचि भरत १॥ पर घर पुप्प, पर गन्धरिलेपनम् । विनश्यति गरी रेण, पर शयनमासनम् ॥२॥ विधान सर्वरोगाणा, कत नमस्थिमिदम् ।
पञ्चाशुभभृतमन प्रतिर्मम् ॥३॥ इति । तरहो! निर्विनकिता पिदुपामपि । तेऽपि फिल अनित्यम्याम्य शरीरम्य कृते पाल वल्पापानि कुन्ति, मोक्षद्वारभूतमिद मानुष जन्म च्या नयन्ति । अतो मोक्षमाधन
"मणुन्न असण पाण निरिह पाउनमाइम | सरीरसगमावन्न, सन्वपि असुई मवे ॥२॥ वर पत्य वर पुप्फ, वर गधविलेपण ।। विनस्सए सरीरेण, वर मयणमामण ॥२॥ निहाणं सबरोगाण कयर पमधिर इम ।
पचासुद्भूयमय अयपरिकम्मण ॥३॥"
जय इसकी यह स्थिति है तो यह कितने अचरजको पात है कि विद्वान भी इसके पीछे बिलकुल अविवेकी न रहे है । मवों के विषय में तो कहा ही क्या जा सकता है। परन्तु अपने आपको विद्वान माननेवाले प्राणी भी इस अनित्य शरीर के निमित मोकी तरह नाना प्रकार के पापों को करते हुए मोक्ष के द्वारभृत इम मनुप्यमय को व्यर्थ गवा देते है। जैसे कोई जुआरी झुआ खेलने के
'मणुन्न असण पाण, विविह खाइमसाइम । सरोरसगमावन्न, सबपि अमुई भवे ॥१॥ वर वत्थ वर पुप्फ, पर गधविलेवण । विनस्मए सरीरेण, घर सयणमासण ॥२॥ निहाण सन्चरोगाण, कयग्घमथिर इम ।
पचासुहभूयमय, अथवपरिफम्मण ॥३॥ જ્યારે તેની આ સ્થિતિ છે તે એ કેટલી અચરજની વાત છે કે વિદ્વાન પણ તેની પાછળ બિલકુલ અવિવેકી બની જાય છે તે પછી મુર્ખાઓના વિષયમાં તે કહેવાનું જ શું હોઈ શકે ? પરંતુ પોતાની જાતને વિદ્વાન માનવાવાળા પ્રાણી પણ અનિ ય એવા સ સારના અથે મૂખાઓની માફક અનેક પ્રકારના પાપ કરીને મોક્ષના દ્વારભૂત આ મનુષ્યભવને વ્યર્થ ગુમાવી દે છે જેમ કેઈ જુગારી જુગાર રમવાની
