Nandisutram

SR No.: 009350
Original Sutra Author: N/A
Author: Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
Publication Year: 1958
Total Pages: 940
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & agam_nandisutra
File Size: 58 MB

Page 588

मन्दीर
४२८ नहि सम्यक्श्रुतं मिथ्याश्रुत वा सादि भूत्वा अपर्यवसितं संभवति, मिथ्यात्वप्राप्ती केवलोत्पत्तौ वा नियमेन सम्यक्श्रुतस्य विनाशात् । मिथ्याश्रुतस्यापि च सादेरवश्य कालान्तरे सम्यक्त्व प्राप्तौ तस्य पर्यवसितत्वात् । तृतीयभङ्गस्तु मिथ्याश्रुतापेक्षया. घोध्या-भव्यस्यानादिमिथ्यादृष्टेमिथ्याश्रुतमनादि भवति, सम्यक्त्व प्राप्तौ च तदएयातीति सपर्यवसितं भवति । अथ चतुर्थभगमुदर्शयति-'अभवसिद्धियस्स' इत्यादि । अभवसिद्धिकस्य अभवसिद्धिकोऽभव्यस्तस्य श्रुतं-मिथ्याश्रुतम् , अनाश्रुत हो या सम्यक्त हो, ऐसा कोई भी श्रुत नहीं है जो सादि होकर अपर्यवसित हो जाय । सम्यकश्रुत मिथ्यात्व की प्राप्ति होने पर, अथवा केवलज्ञान की उत्पत्ति होने पर नियम से नष्ट हो जाता है। मिथ्याश्रुत भी जीव को जब सम्यकश्रुत प्राप्त हो जाता है तब चला जाता है । तृतीयभंग मिथ्याश्रुत की अपेक्षा जानना चाहिये, जसे कोई अनादि मिथ्यादृष्टि भव्यजीव को जवतक सम्यक्त्व का लाभ नहीं हुआ है तबतक उसके साथ लगा हुआ मिथ्याश्रत अनादि ही माना गया है, परन्तु ज्यों ही इस आत्मा के समकित हो जाता है तो वह मिथ्याश्रुत नष्ट हो जाता है। इस अपेक्षा अनादि सांत यह ततीय भंग बन जाता है । अथ चतुर्थभंग कहते हैं-'अभवसिद्धियस्स०' इत्यादि। जो अभव्य जीव हुआ करते हैं उनका मिथ्याश्रुत अनादि अनंत हुआ करता है, कारणइन अभव्य जीवों में किसी भी समयमें सम्यक्त्व आदि गुणों का लाभ नहीं होता है अताइस अपेक्षा मिथ्याश्रुत की इनमें अनादिताके साथ २
બીજો ભંગ શૂન્ય છે, કારણ કે ભલે મિથ્યાશ્રત હોય કે સમ્યક્રુત હોય, પણ એવું કેઈ શ્રત નથી જે સાદિ હોવા છતાં અપર્યવસિત થઈ જાય સભ્યશ્રુત મિથ્યાત્વની પ્રાપ્તિ થતાં, અથવા કેવળજ્ઞાન પિદા થતાં નિયમથી જ નાશ પામે છે. જ્યારે જીવને સમ્યકશ્રત પ્રાપ્ત થાય છે ત્યારે મિથ્યાશુ , ચાલ્યુ જાય છે. (૨) ત્રીજો ભંગ મિથ્યાશ્રતની અપેક્ષાએ સમજવો, જેમકે કોઇ અનાદિ મિથ્યાષ્ટિ ભવ્ય જીવને જ્યાં સુધી સમ્યકત્વને લાભ થયો નથી. સુધી તેને લાગેલુ મિથ્યાશ્રત અનાદિ જ માનવામાં આવ્યું છે, પણ જેવું આત્માને સમતિ પ્રાપ્ત થાય છે કે તરત જ તે મિથ્યાશ્રુત નાશ પામે છે અપેક્ષાએ એ ત્રીજો ભંગ અનાદિ સાત બની જાય છે. (૩) હવે ચે ભગ ४९ छ-" अभवसिद्धियस्स०" त्यादि.२ अलव्य डाय छे तमनु भिर શ્રત અનાદિ અનંત હોય છે, કારણ કે તે અભવ્ય જેમાં કોઈ પણ સંજ સમ્યકત્વ આદિ ગુણેને લાભ થતો નથી. તેથી તે અપેક્ષાએ તેમનામાં મિચ્છા"