________________
-
आवश्यकसूत्रस्य नामधेय नाम यस्य तत् । 'ठाण' स्थीयतेऽस्मिन्निति स्थान लोकापलक्षण 'सपनाण' सम्प्राप्तेभ्यः समाश्रितेभ्यः। 'नमो जिणाण' नमो जिनेभ्यः, कीदृशेभ्यः ? 'जियभयाण' जित भय यैस्तेभ्य इति सिद्धपक्षे, अर्हत्पले तु 'नमोत्थुण जात्र सपाविउामस्स' नम्गेऽस्तु यारसिद्धिगतिनामक स्थान सम्माप्तुकामाय, 'ण' इतिवाक्यालङ्कारेऽव्ययपदम् ।। सू० २॥
इत्य नमस्कारान्त प्रत्याख्यानप्रकरण परिसमाप्य सम्प्रति तत्पारण समापनविधिरुच्यते--'फासिय' इत्यादि ।
॥ मूलम् ॥ फासिय (१) पालिय (२) सोहिय (३) तीरिय (8) किट्टियं (५) आराहिय (६) अणुपालिय (७) भवइ, ज च न भवइ, तस्स मिच्छा मि. दुक्कड ॥ सू० ३ ॥
॥ छाया ॥ स्पृष्ट (१) पालित (२) शोषित (३) तीरित (४) कीर्तितम् (५) आराधितम् (६) आज्ञयाऽनुपालित (७) भवति, यत्र न भवति, तस्य मिथ्या मयि दुष्कृतम् ॥ सू० ३ ॥
॥ टीका ॥ मया स्वीकृत प्रत्याख्यानमिति शेष , 'फासिय' स्पृष्ट कायादिना भगवान को तथा मोक्ष को प्राप्त होनेवाले अरिहन्त भगवान को नमस्कार हो ॥ सू० २॥
इस प्रकार नमस्कारपर्यन्त प्रत्याख्यान की विधि कहकर अब उसके पारण की विधि दिखलाते है- 'फासिय' इत्यादि ।
मुझ से स्वीकृत प्रत्याख्यान का काय आदि से सेवन, बार पार उपयोग देकर सरक्षण, अतिचार शोधन, समाप्तिका समय हो બાધા રકત, પુનરાગમન રહિત, એવા સિદ્ધ સ્થાન અર્થાત મિક્ષને પ્રાપ્ત થયેલા સિદ્ધ ભગવાનને તથા મોક્ષને પામવાવાળા અરિહન્ત ભગવાનને નમસ્કાર છે (૨)
આ પ્રમાણે નમસ્કારપન પ્રત્યાખ્યાનની વિધિ કરીને હવે તેને પાળવાની विवि मताव छ “फासिय" त्यादि
મારાથી સ્વીકૃત પ્રત્યાખ્યાનનું શરીર આદિથી સાફ સેવન, વાર વાર ઉપયોગ
