________________
२०२
भोपवानिकबरे
कप्पा समलेहकंचणा समसुहदुक्खा इहलोग-परलोग-अप्पडिबडा संसारपारगामी कम्मणिग्घायणटाएअभुटिया विहरतिसू. २९॥ तथाचोक्तम्
" अपकारपरेऽपि पो, कुन्युपकारमेव दि महात ।
सुरभीकरोति वासी, मलयजमषि तक्षमाणपि ॥” इति । 'समले टुकवणा' समले टुकाधना = लेप्टु --मृत्तिकारसण्ड , फायन-सुवर्ण, ते उमे मम तुल्ये येषा ते तथा, 'सममुहदुक्खा ' समसुसद सा , मुमै दु से च समानपरिणामा है, अथवा-वासी अपकारीमें चदनके समान है आचार जिनका ऐसे वे साधुजन थे। चदन वासी द्वारा वसूला द्वारा-काट जाने पर भी चमूलाके मुखको सुवासित करता है। कहा भी है
अपकारपरेऽपि परे, कुर्वन्त्युपकारमेव हि महान्तः ।
सुरभीकरोति वासी मलयजमपि तक्षमाणमपि ॥ १॥ तथा दुष्ट-स्वभाववाले मनुष्य यद्यपि सन्जनोंका निरन्तर अपकार ही करते रहते हैं, तो भी वे सजन उन अपकारियों पर कभी भी कुछ नहीं होते हैं, उनका कभी भी अपकार नहीं करते है। प्रत्युत वे अपमारियोंका भी उपकार ही करते है। जैसे चढनवृक्ष अपने अङ्गको काटनेवाले मनुष्यको, काटने के साधन कुठारके मुसको भी सुरभित ही करता है ॥१॥
(समलेहचणा) पापाण और सुवर्ण इन दोनों को बराबर समझते थे । (समसुहઅથવા વાસી-અપકારી પ્રતિ ચદનના સરખે આચાર છે જેમને એવા તે સાધુજને હતા ચદન વાસીદ્વારા-વાસલાથી કપાઈ જવા છતા પણ વાસલાના મુખને સુવાસિત કરે છે કહ્યું પણ છે–
अपकारपरेऽपि परे, कुर्वन्त्युपकारमेव हि महान्तः ।
सुरभीकरोति वासी मलयजमपि तक्षमाणमपि । તથા તે દુઇ સ્વભાવવાળા મનુષ્ય જે કે સજજનોને હમેશ અપકાર જ વ્યા કરે છે તે પણ તે સજજને તે અપકારીઓ ઉપર કદી પણ ક્રોધ કરતા નથી, કદી પણ તેમને અપકાર કરતા નથી, પરંતુ તે અપકારીઓ ઉપર પણ ઉપકાર જ કરે છે જેમ ચદનવૃક્ષ પિતાના આગને કાપવાવાળા મનુષ્યને, मनावानी साधन नामुमने पशु सुगधित ४२ छ (१) (समलेट करणा) षा मने सुपर्थ में मन्नन २२ सभाता ता (समा
-
