________________
२२९
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, अलक्ष्य राजचरितम्.
4
'परिसा णिग्गया' परिषन्निर्गता । ' तए णं अलक्खे राया इमीसे कहाए लद्धट्टे समाणे' ततः खलु अलक्षो राजा अस्याः कथाया लब्धार्थः सन्, 'हडतुड० ' हृष्टतुष्ट ० = हृष्टतुष्ट यावदुहृदयो 'जहा कूणिए जाव पज्जुवासर' यथा कूणिको यावत्पर्युपास्ते, ज्ञातभगवदागमनवृत्तान्तोऽलक्षो राजा हृष्टतुष्टयावद्धृदयः कूणिकवद् भगवदन्तिके गतः तं पर्युपास्ते चेति समुदितोऽर्थः । भगवता अलक्षमुद्दिश्य 'धम्मका धर्मकथा कथिता । 'तर णं से अलक्खे 'राया' ततः खलु सोऽलक्षो राजा ' समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए ' श्रमणस्य भगवतो महावीरस्याऽन्तिके 'जहा उदायणे' यथा उदायनः = उदायनभूपः, 'तहा णिक्खते' तथा निष्क्रान्तः = मत्रजितः, 'णवरं' विशेषः, 'जे पुतं रज्जे अभिसिंच' ज्येष्ठं पुत्रं राज्ये अभिषिञ्चति, 'एकारस अंगाई' में पधारे । परिषद् उनके दर्शन के लिये निकली | भगवान के आनेका वृत्तान्त सुन महाराज कूणिक के समान महाराजा अलक्ष्य अत्यन्त हर्ष के साथ भगवान महावीर प्रभु के दर्शन के लिये गये । वहाँ जाकर वन्दन नमस्कार कर भगवानकी सेवा करने लगे | भगवानने धर्मकथा कही । धर्मकथा सुनकर महाराजा अलक्ष्य के हृदय में वैराग्यभाव उत्पन्न हुआ । अनन्तर वे अलक्ष्य राजा, भगवान महावीर के समीप उदायन के समान प्रत्रजित होगये । उदायन की प्रव्रज्या से इनकी प्रव्रज्या में विशेषता इतनी ही है कि इन्होंने अपने ज्येष्ठ पुत्र को राज्य देकर प्रव्रज्या ली । प्रव्रज्या लेने के बाद इन्होंने ग्यारह अंगों का નગરીના કામમહાવન ઉદ્યાનમાં પધાર્યાં. પરિષદ્ તેમનાં દર્શન માટે નીકળી. ભગવાનના આવવાના વૃત્તાન્ત સાંભળીને મહારાજ કૃણિકની પેઠે મહારાજા અલક્ષ્ય અત્યંત હર્ષની સાથે ભગવાન મહાવીર પ્રભુનાં દર્શન માટે ગયા. ત્યાં જઈને વંદનનમસ્કાર કરી ભગવાનની સેવા કરવા લાગ્યા. ભગવાને ધકથા કહી. ધર્માંકથા સાંભળીને મહારાજ અલક્ષ્યના હૃદયમાં વૈરાગ્યભાવ પ્રગટ થયા પછી તે અલક્ષ્ય રાજા, ભગવાન મહાવીરની પાસે દાયનની પેઠે પ્રત્રજિત થઇ ગયા.
,
ઉદાયનની પ્રજ્યાથી એમની પ્રવ્રજયામાં વિશેષતા એટલીજ છે કે તેમણે પેાતાના જ્યેષ્ઠ પુત્રને રાજ્ય આપીને પ્રત્રજ્યા લીધી. પ્રત્રયા લીધા પછી એમણે અગીયાર
