________________
-
सद-तस्माद् यदि खल्वहमेत गारदिक पंडिलंसि' स्पण्डि-भूमौ सर्व 'निसिरामि' निराजामि-परिठापयामि, 'तोण' तर्हि खलु यहां माणानापाणाः सन्त्येपामिति प्राणा:माणपन्तस्तेपा, उयाभूताना जीवाना तत्-तस्माद् श्रेया श्रेयस्करं खलु ममेदं शारदिफ तिक्तरुटुकालाघुकं यारद-स्नेहावगाट स्वरमेव आहारयितु-भोवतुम् , ममेर 'एण्ण' एतेन-तिक्तनुम्यकाबारेण ' सरीरेन' शरीर खल 'णिज्जाउ' निर्यात-निर्गनु नश्यतु 'ति' इति कृत्वा इति मनसि निधाय परम्भनेन प्रकारेण सप्रेक्षतेन्पुनः पुनर्विचारेण शरीरनिर्याण का 'सहस्साई ववरोविज्जति, त जहणं अह एप सालइय घडलसि सन्ध 'निसिरामि तएण पष्ठुण पाणाण ४ या कारण भविस्सह त सेय स्खल ममेय सालइय जाच गाढ सयमेव आहारेसए) इस तर पिपीलिकाओं की विराधना ,देखकर धर्मरूचि अनगार को इस प्रकार आध्यात्मिक यावत् मनोगत सकल्प-विचार हुआ-यहा सफरपके चिन्तित, प्राधित, कल्पित इन तीन विशेषणों को ग्रहण कर ने के निमित्त सत्र में ५ का
अक दिया है । जप इस शारदिक तिक्त कडधी तुवडी की शाक की 'एक विन्दु मात्र जमीन पर डालने पर अनेक पिपीलिका सरस्र प्राणी से वियुक्त हो जाती हैं तो मै जब इस शारदिक तिक्त कटवी तुषी के शाकको पूरेरूपमें जमीन पर परिष्ठापित कर दूँगा तो अनेक प्रणियों? के वह विराधना का कारण होगा इसलिये मुझे उचित है कि में ही इस शारदिक तिक्त कडवी तुबडी के इस पटुत मसालेदार एव स्नेहा घगाढ बहुत घृतसे युक्त शाक को स्वय आहार कर जाऊँ। (मम चव एएण सरीरेण णिज्जाउत्तिकटु एवं सपेहेइ सपेहित्ता मुहपोत्तिय २ ववरोविज्जति, त जइण अह एय सालइय थडलसि सव्वं निसिरामि तएर्ण बहुणे पाणाण४वह कारणं भविस्सइ त सेय खलु ममेय सालइय जाव गाढ सयमेव आहारत्तए
આ પ્રમાણે કીડીઓની વિરાધના જેઈને ધર્મરુચિ અનગારને આ જાતની આધ્યાત્મિક યાવતું મને ગત સકત૫-વિચાર-ઉદુભ અહીં સક૫ના ચિતિત, પ્રાથિત, કલ્પિત આ ત્રણે વિશેષણેના ગ્રહણ માટે સૂત્રમાં ૫ ને અક આપ વામાં આવ્યું છે-કે જ્યારે આ શારદિક તિક્ત કડવી ખૂબડીના શાકના ફક્ત એક ટીપાને પૃથ્વી ઉપર નાખવાથી ઘણી કીડીઓ હજારો પ્રાણેથી વિયુકત થઈ જાય છે ત્યારે હુ શારદિક કડવી તુ બડીના બધા શાકને પૃથ્વી ઉપર નાખીશ ત્યારે તે અનેક પ્રાણીઓ ૪ ની વિરાધનાનુ કારણ થશે એથી મને એજ ચગ્ય લાગે છે કે હું આ શારદિક તિકત કડવી તૂ બડીના આ સરસ મસાલાવાળા અને ઘી તરતા શાકને પોતે જ ખાઈ જાઉં, *
