________________
भाताधर्मकथासूत्रे
6
शुकनाम्नानगारेण धर्मकथा कथिता । परिषत् प्रतिगता । तत को राजा-धर्म श्रुत्वा यावत् - सबुद्धः शुकमेनमनादीत् देवानुप्रिय ! पण पत्र मन्त्रि शतानि पञ्चशतसंख्यकान् पा थकादीन् मन्त्रिणः आपृच्छामि, मन्हूरु च कुमार स्वपुन राज्ये स्थापयामि, ततः पथात् देानुमियाणामन्ति के मुण्डो भूत्यागारादन गारता मनजामि = स्वीकरोमि । शुक जाह-यथामुख = प्रज्याग्रहणे लिम्बो न करणीय इत्यर्थ. । तत खलु स शैल्को राजा शैलकपुर नगरमनुप्रविशति, अनुपवियत्र स्वक=निज गृह नैना 1 उहाणसाला उपस्थानशाला=सभा याइ आपुच्छामि महुयच कुमारे रज्जे ठावेमि तओ पच्छा देवाणुपियाणं अनिए मुडे भनिन्ता आगाराओ अणगारय पव्वयामि ) इनका आगमन सुनकर शैलपुर नगर निवासी जनों का समूह उनके वदना करने के लिये नगर से बहार निकला। शैलकपुर राजा भी निकले। ये सब चलकर वहा आये जा वे शुक अनगार विराज मान थे। शुक्र अन गार ने सब को धर्म कथा सुनाई। सुनकर सबलोग वापिस चले गये । शैलक राजा धर्म का उपदेश सुनकर यावत् प्रतिबुद्ध हो गया। उसने शुक अनगार से इस प्रकार कहा -देशनुप्रिय । मैं पाथक प्रमुख पाच सौ मन्त्रियों से पूछलेता हूँ और अपने पुत्र महक कुमार को राज्य में स्थापित कर देता हूँ। बाद में मैं देवानुप्रिय आपके पास मुडित होकर अगार अवस्था से अनगार अवस्था धारण करलूगा । ( अहासुह तएण से सेल राया सेलगपुर नयर अणुपविसर, अणु
१२०
च्छामि मडुयच कुमारे रज्जे ठावेमि तओ पच्छा देवाणुप्पियाण अतिए मुडे भक्त्तिा आगाराओ अणगारय पब्वयामि ) तेभनु आगमन सालजीते शैल પુરના નાગરિકાના સમૂહે તેમની વદના કરવા માટે બહાર નીકળ્યા શૈલક પુરના રાજા પણ વન માટે બહાર જવા નીકળ્યા તે ખધા જ્યા શુક પરિક જડ વિરાજમાન હતા ત્યા પહાચ્યા શુક પિરાજકે બધાને ધર્મસ્થા સભળાવી ધ કથા સાભળી ને બધા પાત પેાતાને સ્થાને જતા રહ્યા ધમ કથા સાભળીને શૈલક રાજા ને એમ થયા તેમણે શુદ્ધ અનગારને વિનતી કરતા કહ્યુ કે—‹ દેવાનુપ્રિય ! હુ મારા પાચસે મત્રીઓને પૂછી લઉ છુ અને મારા પુત્ર મઢુક કુમારને રાજ્યસિહાસને બેસાડી દઉં ત્યાર પછી તમારી પાસે મુક્તિ થઈને હુ અગાર અવસ્થા ત્યજીને અનગાર અવસ્થા ધારણ अपविes अणुपवि श्रीश ( अहासुद्द तरण सेसेलए राया सेलगपुर नयर
1
