________________
-
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसत्रे
देवकथा"दाणाइअंतराया, पंच ण जस्सत्थि हासरइअरई। मयं तहेव य सोगो, तमहं सरणं पवज्जामि ॥१॥ जस्स न होइ दुगुच्छा कामो मिच्छत्तमेव मन्नाणं । . धम्मस्स सत्यवाहं, तमहं सरणं पवज्जामि ॥२॥ अविरइ निदा रागो, दोसो एएहि विप्पमुक्को जो ।
अहिदेवं अरिहंतं, तमहं सरणं पवजामि ॥३॥ इत्यादि । उसका फल प्राप्त कर लेता है। अतःअवशिष्ट रात्रि को व्यतीत करने के लिये बुद्धिमानों का कर्तव्य है कि वे अहंत देव गुरु और धर्म की कथा करते रहें।
देवादिकथा विषयक जो ये गाथाएँ लिखी है उनका भावार्थ इस प्रकार है- जो पांच दानादिक अन्तरायों से रहित है हास्य रति अरति एवं भय तथा शोक जिनसे सदा के लिये दर हो गये हैं ऐसे देव की मैं शरण लेता हूं। ॥१॥
जिसे किसी भी सांसारिक पदार्थ के प्रति दुगंछा नहीं होती है काम तथा मिथ्यात्व जिनके विलीन हो गया है जो धर्म का सार्थवाह पार कराने वाला है ऐसे देवकी मैशरण लेता हूं। ॥२॥ ___ अविरति निद्रा, राग तथा द्वेष से जो विप्रमुक्त हैं-तथा चार घातिया कर्म जिन्होंने नष्ट कर दिये हैं ऐसे देव की मैं शरण लेता हूं।-||३इत्यादि થતો નથી તો તેનું ફળ તે મેળવે છે માટે સમજુ માણસોએ અહંતુ ગુરુ અને ધર્મની કથા કરતા રહેવું જોઈએ.
દેવ વગેરેની કથા વિષે જે ગાથાઓ લખી છે, તેને ભાવાર્થ આ પ્રમાણે છે કે જે દાન વગેરે પાચ અન્તરાથી રહિત છે, હાસ્ય, રતિ, અરનિ અને ભય તેમજ શક જેનાથી હમેશાને માટે જુદા થઈ ગયા છે, એવા દેવને હું શરણે જાઉ છુ. ૧
જેને કેઈપણ સાસરિક પદાર્થ તરફ દુર્ગા (ઘણી થતી નથી કામ અને મિથ્યાત્વ જેના નાશ પામ્યા છે. જે ધમના સાર્થવાહ-પાર ઉતારનાર–છે, એવા દેવને હું શરણે જાઉ છું. ઘર
र अविति, निद्रा, राग, तथा पथी भुत छ, मने यार पाति मथवा भी જેમણે નાશ કર્યો છે. એવા દેવને હું શરણે જાઉં છું પાકા ઈત્યાદિ.
