________________
सुधा टीका स्था०३ उ०३ सू० ५१ अधुनोपपनदेवनिरूपणम् ११३ समझता है उनमें निदान से नहीं बंधता है ये मुझे सदा मिलें ऐसा उनमें संकल्प नहीं करता है शब्द और रूप कामशब्द से, गंध, रस,
और स्पर्श ये भोग शब्द से यहां लिये गये हैं अथवा-"काम्यन्ते इति कामाः" इस व्युत्पत्ति के अनुसार जो अभिलषित होते हैं वे काम हैं -मनोज्ञ और “भुज्यन्ते इति भोगाः" जो भोगे जाते हैं वे भोग हैं ऐसे भोग शब्दादि रूप होते हैं इस तरह मनोज्ञ जो शब्दादिक हैं वे कामभोग हैं ऐसा अर्थ कामभोग शब्द का हो जाता है इन कामभोगों में वह मूञ्छित हुए की तरह मृच्छित हो जाता है क्यों कि वह इस पात के जानने में असमर्थ होता है कि इनका स्वरूए अनित्यादिरूप से बंधा हुआ है इसलिये वह उनमें गृह हो जाता है उनकी अधिक से अधिक आकांक्षा वाला बन जाता है-अतृप्त रहता है उनमें उसको इतना प्रबल स्नेह हो जाता है कि जैसे कोई रस्सी से जकड़ा हुआ होता है वैसा वह उस स्नेह से उनमें जकड़ जाता है अतः वह उनमें तन्मय
લાગે છે. તે કામોને તે સારા ગણતો નથી, તેમને તે પિતાના કામના માનતું નથી, તે કામમાં તે નિદાનથી બંધાતું નથી એટલે કે તે કામ ભોગોની પિતાને પ્રાપ્તિ થાય એવો સંકલ્પ કરતો નથી અહીં “કામ” પદથી શબ્દ અને રૂ૫ ગ્રહણ કરવા જોઈએ અને “ભોગ” પદથી ગંધ, રસ અને २५श हाय ४२ . अथवा " काम्यन्ते इति कामाः " मा व्युत्पत्ति मनुसा२ २ मनिषित ( छत) डाय छे तेनुं नाम म छ. "भुज्यन्ते इति भोगा. " सागवामा मावे छ तेन सा छ, वा nvaro રૂપ હોય છે. આ રીતે મનેz શબ્દાદિકને કામગ કહે છે, એમ સમજવું.
તે નવીન દેવ આ કામગોમાં મૂર્શિત થઈ જાય છે. જેમ મૂર્શિત વ્યક્તિને આજુબાજુનું ભાન રહેતું નથી, તેમ તે નવા ઉત્પન્ન થયેલા દેવને પણ તે કામમાં લીન થઈ જવાને લીધે બીજુ કઈ ભાન રહેતું નથી. તે કામમાં તે વૃદ્ધ (લાલુપ) થઈ જાય છે કારણ કે તે એ વાતને સમજવાને અસમર્થ બને છે કે તેનું સ્વરૂપ અનિત્ય આદિ લક્ષણોવાળું છે. તે આ કામગોની અધિકમાં અધિક આકાંક્ષાવાળો બની જાય છે અને તેનાથી તૃપ્ત થતું જ નથી આ કામગ પ્રત્યે તેને એટલો બધે નેહ બંધાય છે કે દેરીથી જકડાયેલા માણસની જેમ તે આ સ્નેહના બંધનથી જકડાયેલ માણસની જેમ તે આ સ્નેહના બંધનથી જકડાયેલો રહે છે, અને તે કારણે
