________________
समयार्थबोधिनी टीका द्वि. श्रु. अ. ६ आर्द्रकमुने!शालकस्य संवादनि० ६४९ विषयिणीमिच्छामपि न कुर्वन्ति, किमु ? पुनर्भक्षणम् 'आमासु चापकासु विपच्य मानासु मांसपेशीषु' सततमुत्पद्यन्तेऽनन्तजीवाः इत्यादिशास्त्र-प्रत्यक्षाभ्यां नि धस्य दर्शनात्-न शिष्टा मांसभक्षणेच्छामपि कुर्वन्ति । अन्यदर्शने-वर्षे वर्षेऽश्व। मेधेन यो यजेत शतं समाः। मांसान्यपि न खादेद् यस्तयोः पुण्यं सम स्मृतमिति। तनिषेधेन फलाऽऽविक्यस्य प्रतिपादनात् । 'एसा वायावि मिच्छा वुइया' एषा वागपि मिथयोक्ता 'मांसभक्षणे नास्ति दोषः' इति प्रलापपवादवचनपि मिथ्यैवेति भावः ॥३९॥ मूळम्-सव्वेसि जीवाणं दयट्याए, सावज्जदोसं परिवज्जयंता।
तरसंझिणो इंसिणो लायपुन्ता उद्दिष्टुभत्तं परिवैजयंति।४। छाया-- सर्वेषां भूतानां दयार्थीय, सावद्यदोष परिवर्जयन्तः ।
तच्छड्दिन ऋषयो ज्ञातपुत्रा, उद्दिष्टभक्तं परिवर्जयन्ति ॥४०॥ करते हैं, भक्षण करने की तो बात ही दूर रही ! उनके यहां तो ऐसा कहा गया है कि मांसपेशी चाहे कच्ची हो, चाहे पक्की हो, चाहे पर्क रही हो, उसमें प्रतिक्षण असंख्यात जीवों की उत्पत्ति होती रहती है। इस कारण शिष्ट पुरुष मांस खाने की इच्छा तक नहीं करते हैं। अन्य दर्शनों में भी मांसभक्षण के त्याग का महत्त्व पतलाया गया है, यथा - 'कोई मनुष्य वर्षों तक प्रतिवर्ष अश्वमेध यज्ञ करता है और दूसरा यज्ञ तो नहीं करता किन्तु मांसभक्षण का त्याग कर देता है। उन दोनों को समान फल की प्राप्ति होती है। अतएव मांसभक्षण करने में कोई दोष नहीं है, इस प्रकार का वचन भी मिथ्या है ॥३९॥ ભક્ષણની ઈચ્છા જ કરતા નથી, માંસ ખાવાની તે વાત જ દૂર રહી પણ તેઓના મતથી તે એવું કહેવામાં આવેલ છે કે-માંસની પેશી ચાહે કાચી હેય કે પાકી હેય ચાહે પાક માટે તૈયાર થઈ રહી હોય તેમાં પ્રત્યેક સમયે અસર
ખ્યાત જીવની ઉત્પત્તિ થતી રહે છે. તે કારણે શિષ્ટ પુરૂષે માંસ ખાવાની ઈચ્છા પણ કરતા નથી. અન્ય દર્શનેમાં પણ માંસ ખાવાના ત્યાગને જ મહત્વ આપેલ છે, જેમકે કોઈ એક મનુષ્ય વર્ષો સુધી દર વર્ષે અશ્વમેધ યજ્ઞ કરે અને બીજો માણસ યજ્ઞ કરતો નથી પરંતુ માંસ ભક્ષણને ત્યાગ કરે છે, તે બનેને સરખા ફળની પ્રાપ્તિ થાય છે, તેથી જ માંસ ભક્ષણ કરવામાં કેઈપણ होष नथी, मांqा प्रारना क्यना ५ मिथ्या छ. ॥ ॥ .
सु० ८२
