Page Text
________________
એવા એક દ્રવ્ય સામાન્યને જોવાના બે પડખા : જોવાની બે દૃષ્ટિઓની પણ વિચારણા કરી લઈએ.
આપણા ખ્યાલમાં આવે છે. તે વાત અહીં કરે છે. દ્રવ્ય સામાન્યના બે પડખા નિત્ય અને અનિત્ય એ વાત નથી. આશ્ચર્યજનક લાગે પરંતુ શાંતિથી
·
પર્યાયને એક સમયપૂરતી ન જોતા જયારે તેને પ્રવાહરૂપે જોઈએ છીએ ત્યારે જ તેના આ બે પડખા જોવા મળે છે. સદેશ પરિણામની વાત કરીએ ત્યારે સમજીને તેનો સ્વીકા૨ ક૨વા યોગ્ય છે. આ સિદ્ધાંત : એક વાત ખ્યાલમાં રહે કે અહીં અનાદિથી અનંતકાળ સમજાય તો ખ્યાલ આવે કે માત્ર અપરિણામી : સુધીની સદેશતા લેવાની રહે છે, ક્ષણિક સદેશતા માનીએ તો ક્ષણિકપણું (ધ્રુવ) ન માન્યું અને એકલું : નહીં. દૃષ્ટાંતરૂપે જીવ સદાય જીવરૂપે જ પરિણમે તે ક્ષણિકપણું (ધ્રુવ) માનીએ તો અપરિણામી સ્વભાવ સદશતા અને બહિરાત્મા-અંતરાત્મા અને પરમાત્મા ન માન્યો. એવા ભેદ તે વિસઢશતા છે.
:
:
સોનામાં બધી જાતના દાગીનારૂપે થવાની શક્તિ છે. તેને ત્રેકાલિક સામર્થ્ય કહેવામાં આવે છે. તેમાંથી જ્યારે હા૨ બને છે ત્યારે ત્રિકાળ ઉપાદાન ઉપરાંત આપણે ક્ષણિક ઉપાદાનની વાત પણ કરવી જરૂરી છે. માત્ર ત્રિકાળ ઉપાદાનથી જ વિચારીએ તો સોનામાંથી વર્તમાનમાં હા૨ જ કેમ બન્યો તેનો કોઈ બુદ્ધિગમ્ય ખુલાસો કરી ન શકીએ. માત્ર ક્ષણિક ઉપાદાન તત્સમયની યોગ્યતા જ માનીએ તો તે શક્ય નથી. જેનામાં ત્રૈકાલિક સામર્થ્ય નથી તો તેવી ક્ષણિક યોગ્યતા પણ શક્ય નથી. પુદ્ગલમાં સ્પર્શ ગુણ છે. તેની ટાઢી-ગરમ અવસ્થાઓ થાય છે. અન્ય દ્રવ્યોમાં સ્પર્શ ગુણ નથી તેથી શરીર દાઝી જાય છે ત્યારે પણ આકાશ ગ૨મ થતું નથી અને જીવ દાઝતો નથી. માટે નિત્ય સ્વભાવ ત્રૈકાલિક સામર્થ્ય, ત્રિકાળ ઉપાદાન અને ક્ષણિક ઉપાદાન બન્ને માનવા જરૂરી છે. એ વાત ખ્યાલમાં રહે કે ખરેખર બે ઉપાદાન કારણો નથી પરંતુ એક
પર્યાય
શૂન્યથી બચાવીને જે અપરિણામી સ્વભાવને સ્થાપવામાં આવે છે તે જ પોતે પરિણામી દૃષ્ટિ વડે
·
:
ઉપાદાનને જોવાની બે દૃષ્ટિઓ છે. જે સોનામાં બધી જાતના દાગીનારૂપે થવાની યોગ્યતા છે. તેમાંથી જ હા૨ બને છે. તેથી દ્રવ્યનું જ ધ્રુવ માનવામાં આવે તો આપણે માત્ર નિત્ય માન્યું તેના સામે માત્ર ધ્રુવનો સ્વીકાર કરીએ તો માત્ર ક્ષણિકપણું માન્યું માટે બન્ને માન્ય ક૨વા જરૂરી છે.
પોતાનું એકરૂપ અન્વયપણું (ધ્રુવપણું) ટકાવીને દરેક પર્યાયમાં વ્યાપે છે. અનેકરૂપ, વ્યતિરેક પર્યાયરૂપે થાય છે. પર્યાયના વિસદેશ ભાગમાં પણ સ્વભાવનું એકરૂપપણું એવુંને એવું સલામત રહે છે. આ રીતે વસ્તુ સ્વરૂપને સમજયા બાદ હવે તે સમજણનો ઉપયોગ કેવી રીતે ક૨વો તે વિચારીએ.
:
•
-
હવે આપણે આ બધું અર્થાત્ દ્રવ્ય અને પર્યાયના ભેદોનો સાથે વિચાર કરીએ અને તેનું પ્રયોજન સમજવાનો પ્રયાસ કરીએ.
ટેબલ નં.૩માં આપણે પદાર્થના દ્રવ્ય-પર્યાય એવા બે ભેદો અને તે દરેકને જોવાની બે દૃષ્ટિઓની વાત લીધી છે. તેથી આપણી પાસે નીચે મુજબ ચાર દૃષ્ટિઓ એક જ પદાર્થને એક જ સમયે જોવા માટે છે.
૧) અપરિણામી દૃષ્ટિ ૨) પરિણામી દૃષ્ટિ
૩) સદેશ પરિણામ ૪) વિસદેશ પરિણામ
દ્રવ્ય
અજ્ઞાની જીવ પર્યાયના વિસદેશ ભાગમાં જ
દ્રવ્યને જોવાની બે દૃષ્ટિઓની ઉપયોગિતા : રાચે છે. બદલતા સ્વરૂપમાં રાગ અને દ્વેષ કરે છે. આ રીતે લક્ષમાં લીધી ત્યારે સાથોસાથ પર્યાયને : મને લાડવો ભાવે અને શીરો ન ભાવે ત્યાં અજ્ઞાની પ્રવચનસાર - પીયૂષ
૪૩
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |