Page Text
________________
સામાન્ય સ્વભાવ કેવો છે તે હવે પાંચ અન્ય : બનાવીને જ્ઞાન પુગલના સ્પર્શ, રસ, ગંધ, વર્ણ વિશેષણો દ્વારા સમજાવે છે.
એ ચાર ગુણોને તથા સ્કંધની શબ્દરૂપ પર્યાયને જાણે
છે. આટલો જ એનો જાણવાનો વિષય છે. દરેક સર્વ પ્રથમ આત્માના જ્ઞાન-દર્શન એવા :
• ઈન્દ્રિયને પોતાનો નિશ્ચિત વિષય છે. પુદ્ગલની અસાધારણ ગુણોથી વાત કરે છે. અત્યાર સુધી જે :
: આ પાંચરૂપી પર્યાય સિવાય પુગલના અનંત ગુણો સત્-અહેતુક-સ્વતઃસિદ્ધ અનાદિ નિધન શુદ્ધ-ધ્રુવ :
: અને અન્ય પાંચ અરૂપી દ્રવ્યો અજ્ઞાનીના જ્ઞાનના વગેરે વિશેષણો દર્શાવ્યા તે તો છ દ્રવ્યોના દ્રવ્ય :
: વિષયો થતાં નથી. આ રીતે શરીરને પ્રાપ્ત ઈન્દ્રિયો સામાન્ય સ્વભાવને લાગુ પડે છે. તેટલા વિશેષણો :
: દ્વારા જીવ જાણતો હોવાથી એવો જ જીવનો સ્વભાવ માત્રથી આપણે જીવની વાત કરીએ છીએ એમ નક્કી
• માની લેવામાં આવ્યો છે. આ બોલમાં શરીરને પ્રાપ્ત ન થાય. પરંતુ જ્ઞાન દર્શન લક્ષણ જ્યારે દર્શાવવામાં
• ઈન્દ્રિયોની નિરર્થકતા સમજાવવી છે. તેથી આત્મ આવે ત્યારે માત્ર જીવની જ વાત છે અન્ય દ્રવ્યોની :
: સ્વભાવને અતીન્દ્રિય મહાપદાર્થરૂપે કહેવામાં આવે નહીં. દ્રવ્ય અને ગુણનું કથંચિત્ એકપણું અને
: છે. જ્ઞાનમાં બધું જાણવાની શક્તિ છે અર્થાત્ પાંચ કથંચિત્ ભિન્નપણું છે. જ્ઞાયક સ્વભાવની સ્થાપના :
: ઈન્દ્રિયના રૂપી વિષયો માત્ર ઈન્દ્રિયો વડે જ જણાય કરવી હોય ત્યારે તે પરથી તો ભિન્ન છે જ. પરત:સિદ્ધ :
: એવું નથી. જ્ઞાન સીધું તેમને જાણી લે છે. કેવળજ્ઞાન તો નથી જ. પરંતુ તેની વિદ્યમાનતા ગુણને લીધે :
: અને અવધિજ્ઞાન મન:પર્યય જ્ઞાન ઈન્દ્રિયોની મદદ પણ નથી. દ્રવ્ય પોતાથી સત્ શાશ્વત છે એમ ગુણો
* વિના જ રૂપી પદાર્થોને જાણી લે છે. વળી ઈન્દ્રિય પણ પોતાથી સત્-શાશ્વત છે. એ રીતે બન્ને નિત્ય :
* જ્ઞાન સમયે પણ જાણવાનું કાર્ય તો જ્ઞાન જ કરે છે. સત્તાઓની સ્થાપના કરીને પછી દ્રવ્ય અને ગુણ
- ઈન્દ્રિયો જાણપણાનું કોઈ કાર્ય કરતી નથી. આ વચ્ચેના તાદાભ્યપણાને લક્ષમાં લેવું જોઈએ. એ
: રીતે ઈન્દ્રિયોની મદદ વિના જ જ્ઞાન જાણવાનું કાર્ય રીતે વિચારવાથી દ્રવ્ય પોતાના સ્વભાવને કારણે :
કરે છે. મહિમાવંત ખ્યાલમાં આવે ગુણોને કારણે દ્રવ્યનો : મહિમા નથી. જેમ દરેક ગુણ તેના સ્વભાવને ધારીને : જ્ઞાનનું કાર્ય સમજાવવા માટે તેને અતીન્દ્રિય રહેલો છે અને તે સ્વભાવ સ્વતંત્ર છે અને તેને તેનો કે જ્ઞાન કહેવાની ખરેખર જરૂર નથી. પરંતુ જેમ મહિમા છે એમ દ્રવ્ય પોતાના સ્વભાવથી મહિમાવંત : લૌકિકમાં દસ પ્રાણથી જીવે તે જીવ એમ કહેવામાં છે એવું પ્રથમ લક્ષમાં લેવું જરૂરી છે. એમ ખ્યાલમાં : આવે છે તેથી અવિવેકી જનને તો એ રીતે જ જીવની લીધા બાદ જ્ઞાન અને દર્શન જીવના ગુણો છે અને : ઓળખાણ થાય પરંતુ જીવ દસ પ્રાણથી નથી જીવતો જીવ જ્ઞાન દર્શનમય છે એમ બન્ને રીતે કથન કરી ' એમ સ્પષ્ટતા કરીને જીવ તો પોતાની જીવવા શકાય છે. તાદાભ્યપણું લક્ષમાં લેતા એકપણું અને ' શક્તિથી જીવે છે. તેથી જીવ પોતાના ભાવપ્રાણ અતભાવને લક્ષમાં લેતા કથંચિત્ જાદાપણું પણ ; વડે જીવે છે એમ કહેવામાં આવે છે. તે રીતે જોઈ શકાય છે.
: ઈન્દ્રિયજ્ઞાન એવા પ્રચલિત શબ્દપ્રયોગથી ઈન્દ્રિયો
: જ જાણવાનું કામ કરે છે એવી ભ્રમણા થાય છે. અતીન્દ્રિય મહાપદાર્થ
: શરીર પોતાની ઈન્દ્રિયો વડે જ્ઞાન અને સુખ અનુભવે બધા જીવો અનાદિકાળથી ઈન્દ્રિય વડે જાણે : છે અર્થાત્ શરીરમાં હુંપણું માનનાર એ રીતે માન્યતા છે. તેમને ઈન્દ્રિય જ્ઞાન છે. જે શરીર પ્રાપ્ત થાય : રાખે છે. તે ભ્રમણા દૂર કરવા માટે અને સાચું સ્વરૂપ તેમાં રહેલી ઈન્દ્રિયોને એક પછી એક સાધન : સમજાવવા માટે જ્ઞાનને અતીન્દ્રિય જ્ઞાન અને જીવને પ્રવચનસાર - પીયૂષ
૨૩૯
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |