Page Text
________________
જાણવા માગે છે તો તેને ઈન્દ્રિયનું અવલંબન છોડવું : કઈ રીતે થાય તેનો વિચાર કરીએ તો જેવું જ્ઞાન જ પડશે.
: ગુરુને છે તેવું જ્ઞાન શિષ્યને થાય તો ગુરુ-શિષ્ય પોતાના આત્માને જાણે ત્યારે ઈન્દ્રિયને :
• સંબંધ કહેવાય. ગુરુ શિષ્યને જ્ઞાન કઈ રીતે આપે?
કે તેના બે ભાગ છે. પ્રથમ તો આત્માનું સ્વરૂપ શું છે સાધન બનાવતો નથી કે જ્યારે ઈન્દ્રિયનું અવલંબન, :
: તે સમજાવવું. અહીં શબ્દોનું માધ્યમ અનિવાર્ય છે. તેનો આગ્રહ છોડે ત્યારે જ પોતાનો સ્વભાવ જણાય :
: આપણે લૌકિકમાં એ રીતે જ જાણપણું કરીએ છીએ. છે એવી દ્વિધા થાય ખરી. શુદ્ધતા પ્રગટ થાય ત્યારે
: ટેબલ દેખાડીને તેને માટે ટેબલ શબ્દનો પ્રયોગ વિકલ્પ છૂટી જાય કે શુભ ભાવનો નિષેધ કરે ત્યારે :
: કરે. લીંબુ ચખાડીને તે સ્વાદ-ખટાશ છે એમ શબ્દ શુદ્ધતા પ્રગટે? આવા પ્રશ્નનો જવાબ એ છે કે જીવને :
- વાપરવામાં આવે. સમજનાર ટેબલને જાણે છે અને શુભ ભાવનો અને ઈન્દ્રિયના અવલંબનનો એક પક્ષ : છે. તે ઈન્દ્રિયને જ્ઞાનમાં સાધન માની બેઠો છે. તેથી :
• તેને માટેના શબ્દને પણ જાણે છે. બન્નેને જાણે છે
: અને પોતાના જ્ઞાનમાં ચીજ અને તે માટેની શબ્દનો જો તે ઈન્દ્રિયને સાધન ન માનતા તેને બાધક માને
: મેળ બેસાડે છે. શબ્દ વાચક છે અને ચીજ વાચ્ય છે. અને છોડે તો જ અતીન્દ્રિય જ્ઞાનની પ્રગટતા થાય.
: જેમ જ્ઞાન સ્વ-પર પ્રકાશક છે. તેમ શબ્દ પણ સ્વતેને ખ્યાલ આવવો જોઈએ કે ઈન્દ્રિય સાધન નથી
પરને દર્શાવનાર છે. સાકર શબ્દથી શબ્દનું અને પરંતુ ઈન્દ્રિયનો આગ્રહ તેને સ્વભાવની પ્રાપ્તિ કરવા
* સાકર ચીજ બન્નેનું જ્ઞાન થાય છે. આપણે આ રીતે દેતું નથી.
બધા પદાર્થોને જાણીએ છીએ. શબ્દ પ્રયોગ દ્વારા બોલ નં. ૨ - જાણવા યોગ્ય એવો પોતાનો આત્મા ' જ એક બીજા સાથે વિચાર વિનિમય થાય છે. ઈન્દ્રિય વડે જણાતો નથી એમ દર્શાવવા માગે છે. : ખ્યાલમાં રહે કે શબ્દ વાચક થઈને વાચ્યને દર્શાવે આ બોલ સમજવા માટે સહેલો છે. ઈન્દ્રિયને દરેકનો : છે તે વાત સત્ય હોવા છતાં માત્ર શબ્દ દ્વારા વાચ્યનું પોતાના નિશ્ચિત વિષય છે. પુદ્ગલ દ્રવ્યની પાંચ : જ્ઞાન થતું નથી. ખટાશ શબ્દથી ખટાશનું જ્ઞાન ન રૂપી પર્યાયો છે. દરેક ઈન્દ્રિય એક રૂપી પર્યાયને ' થાય. શબ્દરૂપી છે અને પુગલ પદાર્થરૂપી છે. બન્ને વિષય કરે છે. આ રીતે ઈન્દ્રિયો દ્વારા આત્મા જાણી • ઈન્દ્રિય જ્ઞાનના વિષયો થાય છે. તેથી આપણે શકાય નહીં. આત્મા અરૂપી છે. આટલો સિદ્ધાંત : પદાર્થને જાણી શકીએ છીએ. જ્યારે આત્માને લક્ષમાં લેવાથી જીવે પોતાના સ્વભાવને જાણવો : જાણવાની વાત છે ત્યારે આત્મા અરૂપી છે. તે ઈન્દ્રિય હોય તો ઈન્દ્રિય તેમાં સાધન નથી માટે ઈન્દ્રિયનું : જ્ઞાનનો વિષય થતો નથી. માત્ર શબ્દો દ્વારા જ અવલંબન છોડવું જોઈએ.
: આત્માને જાણી શકાય નહીં. આ ભૂમિકા આચાર્યદેવ દર્શાવવા માગે છે. અહીં પ્રશ્ન થાય છે કે જો તેમ છે તો પાત્ર તે ભૂમિકા ખ્યાલમાં રાખીને હવે આત્મજ્ઞાનમાં : જીવ આત્માને કઈ રીતે જાણી શકે છે? દૃષ્ટાંતઃ ઈન્દ્રિયો કોઈ રીતે સહાયક છે કે નહીં તેનો વિચાર ; કોઈ વ્યક્તિ ગુમ થઈ ગઈ હોય તો છાપામાં તેનું કરીએ. જેણે આત્મા જામ્યો છે તે આત્માનું સ્વરૂપ : વર્ણન આવે. કદાચ તેનો ફોટો પણ આવે તેના અન્યને દર્શાવી શકે. જેણે આત્મા જાણ્યો નથી પરંતુ : ઉપરથી વ્યક્તિને શોધી શકાય છે. તે રીતે જ્ઞાની જે પોતાના સ્વભાવને જાણવા માગે છે તે જ્ઞાની : આત્માનું સ્વરૂપ કેવું છે તેનું વર્ણન કરે છે તે વર્ણન ગુરુને શોધે છે અને તેની પાસેથી આત્મ સ્વરૂપ વાંચીને આત્મા કેવો છે તેનો પાત્ર જીવને ખ્યાલ સમજવા માગે છે. ગુરુ અને શિષ્ય વચ્ચે સંબંધ : આવે છે. હવે તે જીવ એ લક્ષણના આધારે આત્માની ૧૯૮
શેયતત્ત્વ - પ્રજ્ઞાપન
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |