Page Text
________________
અજ્ઞાની જીવને શરીરમાં હુંપણું છે. શરીર : પણ જે આત્મકલ્યાણ કરવા માગે છે એવા પાત્ર એ અઘાતિ કર્મોદય સાથે સંકળાયેલું છે. આયુ-નામ- : જીવના ભાવની વાત લીધી છે. આ રીતે આ ગાથામાં ગોત્ર એ ત્રણને તો શરીર સાથે સીધો સંબંધ છે. • જે વર્ણન છે તે અજ્ઞાની અને સાધક બન્નેને લાગુ વેદનીય કર્મનું ફળ શરીર અને સંયોગો બન્ને રૂપે : પડે તેમ છે. હોય છે. ઘાતિ કર્મો તો બધી પાપ પ્રકૃતિઓ જ છે. : અઘાતિ કર્મોમાં પુણ્ય અને પાપ એવા બે ભેદો પડે
શુભભાવોના બે પ્રકાર છે. એક શુભભાવની
: પાછળ બાહ્ય વિષયોને ભોગવવાની મુખ્યતા છે. છે. જેને શરીરમાં હુંપણું છે તેને શુભભાવનો પક્ષ
જયારે બીજા પ્રકારના શુભભાવના ફળમાં જીવને વ્યક્ત કે અવ્યક્તપણે સદાય હોય છે. જીવને શુભભાવનું ફળ ગમતું હોવા છતાં જીવનો મોટા
- આત્મકલ્યાણમાં નિમિત્ત એવા સાચા દેવ-શાસ્ત્રભાગનો સમય અશુભભાવમાં જ જાય છે. એ એક
• ગુરુનો યોગ પ્રાપ્ત થાય છે. પહેલા પ્રકારનો મોટું આશ્ચર્ય છે. આપણા જીવનના ચોવીસ કલાકનો :
: શુભભાવ છે. તે દેહલક્ષી છે જયારે બીજા પ્રકારનો વિચાર કરીએ તો-નિદ્રા-આહાર-વેપાર ધંધો વગેરે : "
: શુભભાવ તે આત્મલક્ષી છે. આ એક મોટો તફાવત
: છે. અશુભભાવો જ વધુ સમય લઈ જાય છે. આખા : દિવસમાં ભગવાનના દર્શન-પૂજન-શાસ્ત્ર : ગાથામાં દેવ-શાસ્ત્ર-ગુરુની પૂજાની વાત સ્વાધ્યાય-તત્ત્વનું ચિંતવન વગેરેમાં કેટલો સમય : લીધી છે. ત્યાં સાચા દેવ-શાસ્ત્ર-ગુરુની વાત છે આપીએ છીએ એની પોતે જ જાત તપાસ કરી ' એમ આપણા લક્ષમાં લેવું જરૂરી છે. અન્યમતી જીવો લેવાની જરૂર છે.
: કુદેવ-શાસ્ત્ર-ગુરુનો મહિમા અને પૂજા કરે છે ત્યાં આ ગાથામાં આચાર્યદેવે જીવો કેવા પ્રકારના : અશુભભાવ નથી પરંતુ શુભભાવ છે એવા તર્કને, શુભ ભાવો કરે છે. તે વાત લીધી છે. કેવા અશુભ : એવી દલીલને સ્થાન જરૂર છે. વળી તેને તે ભાવોના સ્થાને ક્યા પ્રકારના શુભભાવો કરે છે શુભભાવનું ફળ એવા અનુકૂળ સંયોગે પણ મળે તેનું વર્ણન છે. અહીં અજ્ઞાની જીવની વાત લીધી , પરંતુ તે પાપનુબંધી પુણ્ય છે. અર્થાત્ તેના ફળમાં છે. કારણકે ટીકામાં તે જીવ પ્રીતિપૂર્વક આવા : સવિશેષરૂપે પાપનો બંધ થાય એવા પુણ્ય છે. સૌ ભાવોમાં જોડાય છે એમ લીધું છે. અજ્ઞાની જીવને : પ્રથમ તો કુદેવને દેવ માનવા એ મિથ્યાત્વ છે. તે શુભભાવ કરવા જેવા લાગે છે. તેનાથી પોતાને : ગૃહિત મિથ્યાત્વ છે. મિથ્યાત્વ એ સૌથી મોટું પાપ સુખ થશે એવી માન્યતા છે તેથી તે શુભભાવોને : હોવાથી તે જીવને મિથ્યાત્વ પ્રકૃતિનો બંધ થાય છે. કરવા જેવા માનીને હોંશથી તેમાં જોડાય છે. જે . જેને કારણે તેનો સંસાર વૃદ્ધિ પામે છે. ગૃહિત જ્ઞાની છે. તે શુભભાવને હેય માને છે. તેને : મિથ્યાત્વ હોવાથી તેને સાચા દેવ-શાસ્ત્ર-ગુરુનો છોડવાલાયક માને છે. નિર્વિકલ્પ અનુભૂતિમાં ટકાત : યોગ પ્રાપ્ત થતો નથી. તેથી તેને માટે આત્મ નથી અને અશુભમાં તો જવું જ નથી તેની શુભભાવ : કલ્યાણનો માર્ગ બંધ થઈ જાય છે, મુશ્કેલ થઈ જાય સિવાય અન્ય વિકલ્પ રહેતો નથી. જ્ઞાની શુભભાવમાં છે. સ્થિત દેખાય છે પરંતુ જ્ઞાનીને તેનો ખેદ છે. ત્યાં : વળી કુદેવ પ્રત્યે અનુરાગના ફળમાં જે હોંશ અને ઉમંગ નથી.
* સંયોગો આવે છે તે સંસારવર્ધક છે. બાહ્યમાં અનેક આ રીતે આ ગાથામાં અજ્ઞાનીના શુભભાવની : પ્રકારની ભોગ-ઉપભોગની સામગ્રી મળતા તે જીવ વાત લીધી છે એવું લાગે છે. પરંતુ એ અજ્ઞાનીમાં : તેને ભોગવવા લાગી જાય છે. અને એ રીતે શુભ
જ્ઞાનતત્વ – પ્રજ્ઞાપન
૧૩૬
| SR No. | 008328 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 1 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 172 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |