________________
ઉપજાવી શકીએ, કે જ્યારે એમની બધી ભૂલેને ટોપલે આપણે માથે ઓઢી એમને પ્રેમનાં આંસુથી ભીંજવી આનંતિ કરી શકીએ!
સાચાબોલાં તે થવું જ જોઈએ; નૈતિક હિંમત રાખવી જ જોઈએ પણ એટલું જ બસ નથી; બીજાના દેને સમૂળગા સુધારી શકીએ તેટલાં પ્રબળ પ્રેમી અને ધીરજવાળાં થવું ઘટે છે. અને આપણે એવાં તે ત્યારે જ બની શકીએ કે જ્યારે આપણી ભૂલ કોઈ સ્થળ ચક્ષુવાળાએ ન જાણું હોય, ત્યારે પણ આપણને એ ભૂલને પસ્તા થાય અને એ પસ્તાવાને પરિણામે જેની ભૂલ થઈ હોય, એની પાસે જઈ દિલની ક્ષમા માગી હળવાં થઈએ. અને બીજાની ભૂલને ગળી જઈ નિર્દોષ પ્રેમના અજબ જાદુથી એ ભૂલ કરનારને વગર બેલ્વે માર્ગ પર લાવીએ.
ઉપરનું અંતર લખાણ લખતી વેળા હું માતૃહૃદયની નિકટ જઈને સજાતીયતાની લાગણીએ લખું છું, એનું મને ભાન થાય છે. સર્વત્ર સૌ શાંતિ પામે.
સંતબાલ?
૧૯૩૯
બહેનબા, - તમારું ભાવિ તમે જાણતાં નથી, પરંતુ તમે એ ઘડી જ રહ્યાં છે. તમારા પર સૌ ઘણી ઉચ્ચ કોટીની આશાથી જોઈ રહ્યાં છે. તમારામાં અનેક કાળથી સિંચાયેલી સંસ્કારિતા છે અને ગ્યતા પણ
