________________
[२६]
तेण तहा कयं । ततो सा असोगणियाए सेर्ज पत्थरेऊन जोममां च गिफ्ह्गि विणीयगसहिया अच्छछ । सो आगतो। ततो तीए सोवयारं मज्जं से दिण्णं । सो य तं पाऊण अचेतणसरीरो जाओ । ताते तत्सेव य संतियं असं कट्टिऊण सीसं छिण्ण, पच्छा विणीयगो भणिओ - "तुमे अणत्थं कारिया, तुज्या वि सीसं छिदामि " ति ।
तेण पायवडिएण मरिसाविया । विणीयगेणं धणसिरिसंदिठ्ठणं कु खणित्ता निहिओ ।
ततो अन्नया सुहासणवरगया धणसिरी विणीयगेण पुच्छिआ“सुंदरि ! तुमं कस्स दिन्ना ? "
तीए भणिय - "उज्जेणिगस्स समुहदत्तस्स दिण्णा" ।
"
तेण भणियं - " वच्चामि, अहं तं यवेसित्ता आणेमि" त्ति भणिउं निग्गओ | संपत्तो य नियगभवणं पविठ्ठो, दिट्ठो य अम्मापिऊहिं, तेहि य कयं सुपाएहिं उवगूहिओ, ततो तेहिं धणसत्थबाहस्स लेहो पेसिओ 'भगतो मे जामाउभो' त्ति ।
ततो सो वयंसपरिगहि मातापितीहि म सद्धिं ससुरकुलं गतो । तत्थ य पुणरवि वीवाहो कभो ।
ततो तीए तस्स रूवोक्लद्धी कया । दिठ्ठो य णाए विणीयओ । ततो तेण सव्वं संवादितं ।
(वसुदेबहिण्डी - प्रथमखण्डम् )
