________________
भइवाअ (अति+पात) अतिपात | अवसीम (अव+सीद) अवसाद करवो-हणवू
पामवो-खूच विसीअ (वि+षीद) विषाद पामवो- लिप्प (लिप्य) लेपावं-खरडावू
खेद करवो | संजम् (सं+यम) सजमवु-संयम कत्य् (कत्थ) कथळ-कहे, वखाणवू
करवो फुट्ट (स्फुट) स्फुट थर्बु-खीलवु
| पडिकूल् (प्रति+कूल) प्रतिकूल फुटी नीकळवू
थq-विपरीत थर्बु विचिंत् (वि+चिन्त) चितवद्- | सर् (स्मर) स्मरण कर
_ विशेष चितव, पमुच्च् (प्र+मुच्य) प्रमुक्त थqविध् (विध्य) वींधवू
तद्दन छूटी जळू उक्कु (उत्+कूर्द) ऊंचे कूदवू
सेव (सेव् ) सेवq अद्धर ऊछळवू
| विज् विद्य) विद्यमान होवू भज्ज (भञ्ज) भांजवू-भांगवू
हिंस (हिंस) हिंसा करवी-हणवू भन्म
| उवे (उप+इ) पासे जवु-पामवं पंडितो हरखाशे नहि अने । हुं ए साचुं कहीश. कोप करशे नहि.
सारथी बळदोने साचवाशे निर्दोष पुरुष उपाधिनी पासे
नहि जशे.
__अने वाहनमा जोडशे. बुद्ध पुरुषो छेवटर्नु अने
राजा धर्मयानवडे साधुना लूटुं अन्न खाशे.
मठ तरफ जशे. अमे बे, ए प्रकारे आचा
तेओ बे, पशुना कान वींधयेने वारंवार कहीशं.
शे नहि. ए विद्यार्थी बडाई मारशे
तेणे वारंवार पाणी पीधु. नहि पण संयम राखशे.
तमे बे, ए मध अने घी न मारधी दूर रहेनारो मर
खाशो णधी मुकाशे. जे तमे कहेशोते हु जोईश महाश्रद्धावाळो तुं विकल
अने सांभळीश. न थईश. तेओ बेए रोज दहिं खाधुं.
