________________
- ( ૧૬ ), હેમચંદ્રજીને ત્યાં ઘણી તપાસ કરી, પરંતુ ત્યાં પત્તો ન મળવાથી તેઓ નિરાશ થઈ પાછા ગયા. પછી ત્યાંથી નીકળીને કુમારપાળે વિદેશમાં ભ્રમણ કરવા માંડ્યું, તથા ત્યાં તેમને ઘણું કષ્ટ સહન કરવું પડયું. એક વખતે ત્રણ દિવસ સુધી તેમને બિલકુલ ભેજન મળ્યું નહીં, તેથી તેમણે વિચાર્યું કે, હવે આજે જે ખાવાનું નહીં મળે તે હવે મારા પ્રાણ જશે. એવામાં એક કણબણ પિતાના પુત્ર માટે ભાત લઇ ખેતરે જતી હતી, તેણીની પાસે કુમારપાળે ભેજન માગ્યું, પરંતુ તેણીએ નહીં આપવાથી કુમારપાળે તેણીની પાસેથી બળાત્કારે ઝુંટવી લઈ ખાધું. આગળ ચાલતાં કુમારપાળને માર્ગમાં એક જાન મળી, ત્યારે કુમારપાળે વિચાર્યું કે, આજનના માણસની જે હું ચાકરી કરીશ તે મને સુખેથી ભેજન મળશે. એમ વિચારી તેણે તે જાનના સર્વ માણસેને પાણી ભરીને નવરાવ્યાં, તથા તેઓએ ભજન કરી લીધા બાદ તેઓનાં વાસણ પણ કુમારપાળ માં જ્યાં; આટલી ચાકરી કરતાં છતાં પણ કોઈ તેમને ભેજન આપ્યું નહીં, તેથી કુમારપાળને ઘણો ક્રોધ ચડયો; અને પૂછવાથી માલુમ પડયું કે, તે જાન પાટણના રહેવાસી લાડ વાણીઆઓની હતી. પછી તેમણે વિચાર્યું કે, જ્યારે મને રાજ્ય મળશે, ત્યારે હું આ લોકોનું વેર વાળીશ. એવી રીતે ભુખ્યા તરસ્યા કુમારપાળ તે ત્યાંથી આગળ ચાલ્યા; એવામાં તેમને એક વણિક મળે. તે વણિક પિતાના ખભાપર ઘીની કેટલીક કુલીઓ લઈને બહાર ગામ જતો હતો; પછી માર્ગમાં તે વણિકને રસેઈ કરવાની તૈયારી કરતે.
ઈને કુમારપાળે તેને બળતણ તથા પાણી લાવી આપ્યું. આથી તે ઉદાર વણિકે રાઈ કરીને પ્રથમ કુમારપાળને જમાડ્યા, અને પછી પોતે જ. ત્યારે કુમાર પાળે તેની સ્તુતિ કરીને કહ્યું કે, હે ગુણવાન વણિક! મારું નામ કુમારપાળ છે, અને
જ્યારે મને રાજ્ય મળે ત્યારે તું તુરત મારી પાસે આવજે, હું તારી સારી રીતે ભક્તિ કરીશ. એમ કહી કુમારપાળ તો આગળ ચાલ્યા. એવામાં તેમને ખબર મળ્યા કે સિદ્ધરાજ મૃત્યુ પામ્યો; તેથી તે જેમ બને તેમ તુરત પાટણમાં આવ્યા.
s,
બSSA
