________________
પ્રકરણ ૧૯ મું.
(હેમચંદ્રજીને સૂરિપદ, હેમચંદ્રજી અને સિદ્ધરાજ, સિદ્ધરાજ અને કુમારપાળ, કુમારપાળે ભાગવેલા સકટો),
હેમચદ્રજીને સૂરિપદ, વિક્રમ સવત ૧૧૬૬,
એક વખતે તે સામદેવ સુનવિહાર કરતા કરતા નાગપુરમાં ગુરૂમહારાજની સાથે પધાર્યાં. તે નગરમાં એક ધનદ નામે વણક રહેતા હતા. તે પૂર્વભવના કર્મના ઉદયથી નિધન થયા હતા. એક સમયે તેણે ઘરની જનીત ખેાદવાથી તેમની કેલાતે દ્વારા નિક, તે કાલમા તેણે કહાડીને પેાતાના આંગણા અ:ગળે તેને ઃ । રે. કી રાો. હતા. એક દિવસે ત્યાં તે સામદેવ મુનિ ગુરૂ સાથે ગેચી માટે તે ધનને ઘેર આવ્યા; ત્યારે ધનદે દિલગીરીથી કહ્યું કે, હું ભગવન્! મારા નિર્ધનના ઘરમાં તે! આ વખતે જુવારની ધેંસ રાંધી છે, તે આપને દેતાં મને શરમ આવે છે; ત્યારે સામદેવ મુનિએ ગુરૂમહારાજને ગુપ્ત રીતે કહ્યું કે, આ વણુકના આંગણામાં ા સેાનામાહારાના ઢગલા પડયા છે, છતાં તે પોતાને નિધન કેમ જણાવે છે ? ત્યારે ગુરૂમહારાજે જાણ્યુ કે, આ સામદેવ મુનિનાસ્પર્શથી ખોખર આ કાલસાના ઢગલા સાનામાહારાના થશે, એમ વિચારી તેમણે તે ઢગલાપર સામદેવમુનિને બેસવાનું કહ્યું, અને તેમ કર્યાથી તુરત તે કાલસાના ઢગલા સાનામે હાટાના થઈ ગયા. તે નઇ ધનદ ણા ખુશી થયા; અને ગુરૂમહારાજને વિનતિ કરવા લાગ્યો કે, આ સામદેવ મુનિના પ્રભાવથી હું ધનપાત્ર થયા ;, માટે આ મુનરાજને આપ અહિં આચાર્ય પદ્મી આપે!? અને તે માટેના સધળા મહેાન્સર હું કરીશ; પછી ગુરૂમહારાજે પણ તે સામદેવ મુનિરાજને યોગ્ય જાણી ત્યાં મડ઼ાત્સવપૂર્વક આચાર્ય પછી આપીને તેમનુ હેમચંદ્રાચાર્ય નામ પાડ્યું,
