________________
છે
છે
દે
પ્રકરણ ૧૮ મું.
સાજન અને મહારાજા સિદ્ધરાજ જયસિંહ, તથા
હેમચંદ્રાચાર્યની દીક્ષા. સાજન અને મહારાજા સિદ્ધરાજ જયસિંહ, ગુજરાતમાં આવેલા ઊંદિરા નામના ગામમાં સાજીદે નામના એક વણિક વસતા હતા. દેવયોગે નિધન થવાથી તે ખંભાતમાં ગયામાર્ગમાં સકરપુર નામના ગામમાં એક રંગારી ભાવસારના ઘરમાં તે ઉલવા તે ઘર પાસે તેણે એક સેનામહોરાથી ભલી કડા જોઈને તે રંગારીને તેણે કહ્યું કે, આ દ્રવ્ય તમારૂં છે, માટે તમે તે ગ્રહણ કરી? તે સાંભળી તે રંગારીએ વિચાર્યું કે, આ દિવ્ય ખરેખર આ સાજનદેના ભાગ્યનું છે; કેમકે મેં તેની ઘણી શોધ કર્યા છતાં પણ તે મને મળ્યું નહીં. પછી તેણે સાજનદેને કહ્યું કે, આ દ્રવ્ય મારા ભાગ્યનું નથી, પરંતુ તમારા ભાગ્યનું છે, માટે તો તે ગ્રહણ કરો? પછી તે દ્રવ્ય સાજનદેએ પિતે નહીં લેતાં, તેણે તે મહારાજા સિદ્ધરાજને સમર્પણ કર્યું, ત્યારે સિદ્ધરાજે પણ તેને શુદ્ધ શ્રાવક જાણીને તેની પ્રશંસા કરીને તેને સેરઠ દેશને સુબા તરિકે સ્થાપ્યો. એક વખતે તે સાજનદે ગિરનારજીના પવિત્ર પર્વત પર ચડ્યો, પણ ત્યાં શ્રી નેમિનાથ પ્રભુ આદિના જિનમંદિરને જીર્ણ થયેલાં જોઈ તેને સંતાપ થ; અને વિચાયુ કે, જે હું આ જિનમંદિરને ઉદ્ધાર ન કરાવું તે ખરેખર મારા જીવતરને ધિક્કાર છે. એમ વિચારી રઠ દેશની ઉપજ તરીકે આવેલી સાડીબાર કોડ નામેહેરે ખરચીને તેણે ત્યાં જિનમંદિરોનો ઉદ્ધાર કરાવ્યું. પછી તેણે વિચાર્યું કે, રાજાનું દ્રવ્ય ખરચીને મેં આ દ્ધારતો કરાવ્યો, પણ તેથી જે કદાચ રાજા ગુસ્સે થશે, અને તે દ્રવ્ય જે પાછું માગશે, તો તેને ઉપાય પેહેલેથી શોધી રાખે છે, કે જેથી આગળ જતાં પશ્ચાત્તાપ થાય નહીં એમ વિચારી તે વણ
