________________
( ૧૪ ) મારપાળ ૨ અને હેમચંદ્રાચાર્યજીના સ્વર્ગગમન બાદ તે પુનમીઆગચ્છના સુમતિસિંહ નામના આચાર્ય પાછા અણહિલપુર પાટણમાં આવ્યા ત્યારે તેમને કોઇ પૂછયું કે તમે કયા ગ૭ના છે? ત્યારે તેમણે કહ્યું કે, અમો સાઈપૂર્ણમયક ગ૭ના આચાર્ય છીયે. એવી રીતે તે સુમતિસિંહ આચાર્યના વંશજો સાર્ધપૂર્ણાયક ગવાળા કહેવાવા લાગ્યા. તે સાધનાયક ગવાળાઓને એવો મત છે કે, જિનેશ્વરપ્રભુની મૂર્તિઓ પાસે ફળ મુકીને પૂજા કરવી નહીં. એવી રીતે તે ચા“પણમયક ગની ઉત્પત્તિ વિક્રમ સંવત ૧૨૩૬માં થઈ છે.
આગમિક ગચ્છની ઉત્પત્તિ, વિકમ સંવત ૧૨૫૦,
આગમ અથવા ત્રણ યુઈવાળાઓની ઉત્પત્તિ વિક્રમ સંવત ૧૫૦માંથયેલી છે; તેની હકીકત એવી છે કે, પુનમીઆ ગચ્છમાં શાલગણુસૂરિ અને દેવભદસરિ નામના આચાર્યા હતા. કંઇક કારણથી તેઓ બન્ને પુનમીઆ ગચ્છને છોડીને અંચલિક ગમાં દાખલ થયા, તથા પાછળથી તેઓએ તે અંગલિક ગચ્છને પણ છોડીને પિતાને એક નવા પંથ ચલાવ્યો અને તેમ કરી તેઓએ નક્કી કર્યું કે, આપણે દેવતાની ચોથી ઘેાઈ પ્રતિક્રમણ આદિકમાં કહેવી નહીં. એવી રીતે આ આગામિક ગચ્છની અથવા ત્રણ યુવાળાઓની ઉત્પત્તિ વિક્રમ સં. વત ૧૨૫માં થઇ છે.
જગઐકસૂરિ, તેમને મળેલું પાનું બિરૂદ,
વિક્રમ સંવત ૧ર૪૦ થી ૧૨૮૫. શ્રી મહાવીર પ્રભુની સુમાળીસમી પાટે જગચંકરિ થયા. તે મહારાગવાન અને તપસ્વી હતા. તેમણે પોતાના ગ૭માં શિથિલ આચાર જો, તેથી તેમને ક્રિોદ્ધાર કરવાની ઇચ્છા થઇ. આથી તેમણે ગુરૂમહારાજની આજ્ઞાથી ચિત્રવાલીય ગવાળા તથા મહાવેરાગ્યવાન એવા દેવભાઇ ઉપાધ્યાયની સહથતાથી પોતાના ગરને ક્રિયાર કર્યા. વળી તેમણે ચિત્તોડની રાજધાની અહાડમાં બત્રીસ દિગંબરી આચાર્યો સાથે ધર્મવાદ કર્યા; અને તેમાં તેમણે પોતાની વિદ્યાના બળથી તે સઘળા દિગંબર આચાયોને પરાજય કી; આથી ત્યાંના રાજાએ ખુશી થઈને તેમને “હિરલા એવું બિરુદ આપ્યું. અને તેથી તે હીરલા જગચંદ્રસૂરિના નામથી પ્રસિ થયા છે. વળી તેમણે છેક જીવિત
