________________
પ્રકરણ ૧૩ મું.
જિનેશ્વરસૂરિ, અભયદેવસૂરિ, તથા વાદિવેતાળશાંતિસરિ,
વિક્રમ સંવત ૧૫થી ૧૧૦. જિનેશ્વરસૂરિને ખરતરનું બિરૂદ વિક્રમ સંવત ૧૦૮૦
આ મહાન આચાર્ય ઉઘાતનસૂરિના શિષ્યવર્ધમાનસરિના શિષ્ય તથા નવાંબી ટીકાકાર શ્રી અભયદેવસૂરિના ગુરૂ હતા. તે વિક્રમ સંવત ૧૦૮૦માં વિદ્યમાન હતા; તેમને ગુજરાતના રાજા દુર્લભસેન તરફથી ખરતરનું બિરૂદ મળ્યું હતું. તેમણે હરિભદ્રસરિઓએ રચેલા અટકની ટીકા, પંચલિગી પ્રકરણ, વીરચરિત્ર, લીલાવતી કથા, કથારનષ વિગેરે ગ્રંથો રચ્યા છે. તેમનું વૃત્તાંત એવું છે કે, માળવામાં આવેલી ધારાનગરીમાં જ્યારે ભેજવાજા રાજ્ય કરતા હતા, ત્યારે ત્યાં લક્ષ્મીપતિ નામને એક મહાધનાઢ્ય વ્યાપારી વસતિ હત; એક વખતે ત્યાં શ્રીધર અને શ્રીપતિ નામના બે બ્રાહ્મણે દેશ જેવાની ઈચ્છાથી આવી ચડ્યાં; તથા ભિક્ષા માટે તે લક્ષ્મીપતિ શેઠને ઘેર જવાથી તેણે તેઓને ભક્તિપૂર્વક ભિક્ષા આપી. હવે તે શેઠના ઘરની ભીંત ઉપર એક ઘણજ ઉપયોગી શિલાલેખ હતો, તે લેખને આ બંને બ્રાહ્મણે હમેશાં વાંચતા, તેથી તેઓને તે લેખ કંઠ થઈ ગયો. એવામાં એક સમયે તે શેડના ઘરમાં અકસ્માત્ આગ લાગી, જેથી સઘળું મકાન તથા તે સાથે તે લેખ પણ બળી ગય; આથી શેને ઘણી દિલગીરી થઇ; શેડને દિલગીર થયેલા જોઈ તે બ્રાહ્મણે કહ્યું કે, હે શેઠ! તમે તે લેખ માટે કશી ફિકર કરો નહીં, અમે તે લેખ આપને જે હતો તેવો લખી આપશું. પછી તે બન્ને બ્રાહ્મણોએ તે લેખ યથાર્થ રીતે લખી આપવાથી લક્ષ્મીપતિ શેડ ઘણે ખુશી થશે, તથા તેઓને હમેશાં પોતાને ઘેરજ રાખ્યા. તેઓને શીળવંત તથા ઉત્તમ ગુણવાળા જાણીને શે વિચાર્યું કે, આ બન્ને બ્રાહ્મને જો આપણે આચાર્ય શિષ્ય કરે, તે ખરેખર તેઓ જૈનશાસનને દીપાવનારાથાય. એવામાં ત્યાં વર્ધમાનસૂરિજી
