________________
(૧૩)
પંચવરણ વચ્ચે હેય સિદ્ધ, ખંડિત સાધ્યાં વસનિષિદ્ધ, પશાસનને મિાને રહી, મુખકેશ પૂજાવિધિ કહી છે. ૧ર છે એ વિધિ પૂજા કીજે સદા, જિમ પામીજે સુખસંપદા; આનંદવિમલ પંડિતને દાસ, પ્રીતિવિમલ પ્રણને ઉલ્લાસ છે ૧૩
અથ શ્રી શાંતિનાથનાથજિન સ્તવન -
રાગ-મુને મારા બાપના સમજે–એ દેશી. શાંતિજિનેસર ચરની સેવા, વાહલા મારા મીઠી મુજને લાગે દરશન કરતા દુરિત નિવારે, ભવભય ભાવઠ ભાગેરે , લાગે મુજ મીઠીરે જિનમ્રત જયકાર નયણે દીઠીરે આંચલી દેવદની માંહે દલશું જોતા વાહ૦ અવર ન દીઠે કેઈરે; મનમગનતા પામે મોદે વાહ૦ આંખડી આણંદ જઇએ લાગેરા તું પારંગત તુ પુરૂષોત્તમ વાત્ર પરમપદને ભેગીરે,, પરમાનંદ સુખ સેવકને આપ વા૦ સે ત્રિકરણ ગેરે, લાગેલા તું સાહિબ સુરતરૂ સમ પામી વા૦ અવરસુર કણ સેવે રે વંછિત પૂરણ ચિંતામણિ પામી વા૦ ઉપલખંડ કેણુ લેવેરે લાગે એક અનોપમ અચરજ તાહ વાહ ધાતા ધેયજ થાય તે કારણ તું ગુણગાણ સાયર વા૦ સાચે સહી કહાયરે લાગેપા ઉપગારી અરિહંત હું જાણું વા૦, આશ કરીને આઉરે; મહેર કરી મુજ રેલ્વે માહરે એવે હું પરમાનંદ પાઉરે લાગે તારક જાણુ હું તાહરે આગે વાહ૦, અરજ કરૂં શિરનામી જન્મમરણને ભય નિવારે, સેવક જાણી શિવગામીરે લાગેલાણા ભવસાયરમાં ભુરિ ભમતાં વાહ, ભયભંજન , ટયો આજઅપૂર્વ વાસરવળીયા વાવ એવઅને મેટયોરે લાગેવા ખજાનાથી ખેલ ન પડે વાટ તે, એવડી શી આંટીરે આંખને ઉલાળે અક્ષય સુખ આપે ઉતારે દુ:ખ ઘાંટીરે લાગેલા તું સાહબ હ સેવક તારે વાવ, નિરવતીએ નીતરે; પરણાનંદ એ સુખ સેવકને આપો સદા રાખી ચિતેરે લાગેશભા
૧ ફાટેલુ ૨ સાંધેલું
