________________
૧૩૦ માન્યતામાં કોઈપણ પ્રકારનો વાંધો આવતો નથી. મૂર્તિ
સ્વયંપરાધીન છે. આતતાયી (ગુંડો) પુરૂષ તેનો નાશ કરી નાંખે છે તો તે અમારૂ રક્ષણ શું કરી શકે ? આનો જવાબ આટલો જ બસ છે કે તમારા ગુરુઓના પેટ તમો જ ભરો છો કે બીજા કોમના મનુષ્યો ભરે છે. અને આતતાયી (ગુંડો) પણ નાક-કાન કાપી નાંખે છે અને મારી પણ નાંખે છે તો પછી આવા ગુરુ તમારું શું કલ્યાણ કરી શકે ! કિન્તુ આ વાતો હોવા છતાં પણ ગુરુથી કલ્યાણ થાય છે. તો પછી પ્રભુની મૂર્તિ જરૂરથી કલ્યાણ કરી શકે છે અને તે ચાર શરણ જે લેવાય છે. તેમાંથી અરિહંતના શરણમાં દાખલ કરી શકાય છે. કારણકે તે પણ નિક્ષેપાથી અરિહંત જ છે. તુંગીયાનગરીના શ્રાવકોનો અધિકાર શ્રી ભગવતીસૂત્રના બીજા શતકમાં આવે છે. આમાં “કયલલિકમ્મા” શબ્દનો અર્થ કરેલ છે. પૂજા કરવી, જેઓએ આનાથી મૂર્તિઓની (પ્રભુની) પૂજા કરવાવાળા એમ સિદ્ધ થાય છે. આ વાત રતનલાલજીને ઠીક લાગતી નથી. કારણકે તેઓ માટે પૂજા શબ્દ દિલ ડોલાવવાળો થઈ જાય છે. પૂજા શબ્દ દેખ્યો કે ઢુંઢિયાઓનું દિલ ધ્રુજયું આ વાત રતનલાલજી અક્ષરશઃ સિદ્ધ કરે છે. અમારા પરમ ગુરુદેવ શ્રીમદ્વિજયાનંદસૂરીશ્વરજી મહારાજાએ તુંગીયાનગરીના શ્રાવકોની મોટી મજબૂતી બતાવીને લખ્યું કે તેઓએ પોત-પોતાના ઘરોમાં રહેલ જિનમૂર્તિઓનું પૂજન કરેલ છે. ત્યારે રતનલાલજી કહે છે કે ગોત્ર દેવની પૂજા કરી
