________________
૧૨૭ ચાલવું આ ઉપચારથી સિદ્ધ છે અને નૈવેદ્યમાં આહારની અસણં આદિ વસ્તુ આવી જાય છે. આથી આ વ્યવહાર મનુષ્યને આશ્રયીને જ થઈ શકે છે. આ કહીને મૂર્તિનો વિરોધ કરવો સ્વર્ગ અને મોક્ષનો જ ખરેખર વિરોધ થાય છે અથવા ચાર વસ્તુની સાથે વિધાન હોય અને તેમાં જે વસ્તુ વિધેય છે તે વિધેયનો જેની સાથે સંબંધ લાગે તેની સાથે સંબંધ લગાડી દેવામાં વાંધો આવતો નથી એટલે કે મૂર્તિવિરોધિઓની જેટલી કલ્પનાઓ છે તે બધી ફોગટ છે “અસણં-પાણ-ખાઈમ-ટાઈમ વંદિતએ-નમંસિત્તએ આ બધુ સંક્ષેપથી પૂજાની બધી સામગ્રીને કહી રહ્યા છે.
શ્રીવિજયાનંદસૂરીશ્વરજી ગુરૂદેવે જે વાતો સમકિત શલ્યોદ્ધારમાં લખી છે. અક્ષરશઃ સત્ય છે કારણકે ઉપાસકદશાંગના આ પાઠથી જૈન ચૈત્યની સિદ્ધ થવાથી સમવાયાંગની નોંધનો ચૈત્ય શબ્દ પણ જૈન ચૈત્ય જ સિદ્ધ થઈ ગયો પાછળથી ગૌણતાથી ભલે પક્ષના ચૈત્ય પણ લેવાય તો કોઈ વાંધો નથી. પૂજ્યપાદ ગુરુદેવ સમવાયાંગની નોંધ તરફ વધારે જોર એટલા માટે આપે છે કે આનાથી પૂજાનો વધારે વિસ્તારનું સાધન મળે છે. આનો અર્થ એ નહીં કે ઉપાસકદશાંગમાં નામ માત્ર પણ મૂર્તિનો વિષય નથી અને આ પ્રમાણે હોત તો તમો ઉપાસકદશાંગનો જ પાઠ કેમ લખતા આ પ્રમાણે બીજા સૂત્રોની નોંધના વિષયમાં પણ સમજી લેવું અંબડ સંન્યાસીએ પણ અરિહંતની મૂર્તિને જ
