________________
૧૦
અવલોકન કરવું અત્યંત દુ:સાધ્ય છે અને તેનું ધ્યાન કરવું પણ ખરેખર ચિત્ર વિના કઠીન છે, જો કોઈ આ પ્રમાણે કહે કે પુરૂષ તો સ્વરૂપવાળો છે એટલે તેનું ચિત્ર બની શકે. પરંતુ ઈશ્વર પરમાત્માની તો કોઈ મૂર્તિ જ નથી તો તેઓની મૂર્તિ થઈ શકતી નથી. પુરૂષ માત્રને આ વાતનું જ્ઞાન હોવું જરૂરી છે કે અમારા ઢુંઢીયા ભાઈ તો આ પ્રમાણે કહી શકતા જ નથી, કારણે કે તેઓ પણ અમારી (મૂર્તિપૂજકની) જેમ ચોવીશ અવતારોને સાકાર (આકારવાળા) માને છે. તમો દેખાડો કે આ લોકો મૂર્તિપૂજાથી કેવી રીતે છૂટી શકે છે.
બીજા જે અન્યમતાનુયાયી છે તેઓ પણ આ મૂર્તિપૂજાથી છૂટી શકતા નથી. ફક્ત તેઓનું આ ફોગટ કહેવું છે કે અમો મૂર્તિને માનતા નથી. તો આ વાર્તા આપ સૌને યથાકથન રાજાના દૃષ્ટાન્તથી સારી રીતે ખ્યાલ આવી જશે. જો ઈર્ષ્યાના ઉપનેત્રને (ચશ્મા) ઉતારીને ધ્યાનમાં લેશો તો અવશ્ય મૂર્તિપૂજાના સૂક્ષ્મવિષયને તમો માની લેશો. હવે તમો એકચિત્ત થઈ સાંભળો...
એક નગરમાં એક રાજા હતો. તે મોટો ધર્માત્મા-જિજ્ઞાસુ અને સમદર્શી હતો. તેને બે મંત્રી હતા. તેમાંથી એક મંત્રી મૂર્તિપૂજાને માનતો હતો અને બીજો માનતો નહોતો. અને રાજા સ્વંય મૂર્તિપૂજા કર્યા કરતાં હતાં. રાજા પ્રતિદિન પ્રાતઃ કાલમાં ઇષ્ટ દેવની ભક્તિપૂજા કરીને રાજસભામાં આવતા હતા. એટલે પ્રાયઃ કરીને હંમેશા આવવામાં વિલંબ થતો
