________________
ક્ષણિકનો બોધ અને નિત્યનો અનુભવ
૨૫
પુણ્યને વેડફો નહીં
પોતાના પુણ્યને વ્યર્થમાં વેડફવું કે ન વેડફવું, એ જીવની વૃત્તિ પર આધારિત છે. ભલે અનુકૂળ સંયોગો પુણ્યના ઉદયથી મળતા હોય પણ એ વાત હંમેશા યાદ રાખવી જોઈએ કે પુણ્યના ઉદયથી મળેલા સંયોગોને ભોગવવાનો ભાવ પાપ છે. જેમકે જમવા માટે બે શાક પ્રાપ્ત થયા હોવા છતાં એક શાક જ વાપરવું. મારે ભોજન કરીને પેટ ભરવું છે, પણ રસનેન્દ્રિયને પોષવી નથી, એવું જેનું પ્રયોજન છે, તે જીવો ક્ષણેક્ષણે પુણ્યના ઉદયથી મળતા સંયોગોને પણ છોડીને આત્મસાધનામાં વ્યસ્ત રહે છે. જીભની જરૂરીયાત પૂરી ન પાડો પણ પેટની જરૂરીયાત પૂરી પાડો.
જેમ કે તમારી પાસે દસ ગાડી છે, પરંતુ વર્તમાનમાં એક જ ગાડી વપરાઈ રહી છે. તેનો અર્થ એમ નથી કે એક જ ગાડીનું પુણ્ય ખર્ચાય છે.
ત્યાં તો દસેય ગાડીને રાખવા બદલ પુણ્ય પ્રતિસમય ખર્ચાઈ રહ્યું છે. જેમ દસમાંથી એક જ ગાડી વાપરી હોવા છતાં દસેય ગાડીનો વેલ્થટેક્સ ભરવો પડે છે, કારણ કે તે ગાડી તમારા નામ પર છે, એ જ પ્રમાણે જીવે ગ્રહણ કરેલા સમસ્ત પરિગ્રહ બદલ પ્રતિસમય પુણ્ય ખર્ચાઈ રહ્યું છે, એમ સમજવું.
પરિગ્રહ નામના પાપ અર્થે પોતાના પુણ્યને ખર્ચવા કરતા સદ્ગુરૂની પ્રાપ્તિ અર્થે પુણ્ય ખર્ચાય તો શ્રેષ્ઠ છે, દરેક સાધક જીવની એ જ ભાવના હોવી જોઈએ.
