________________
ગ્રન્થલેખક છે. શ્રી વાડીભાઈ જૂની પેઢીના ધર્મચુસ્ત, શાસ્ત્ર અને સિદ્ધાંતને વફાદાર, સરળ અને નિખાલસ હદયના છે. દેવ-ગુરુ અને ધર્મ પ્રત્યે અનહદ આસ્થા ધરાવનારા છે. એટલે જ તેમને એ વિભૂતિઓ પ્રત્યે અહોભાવ છે. “કેટલાક અનભિજ્ઞો પૂર્વકવિઓના રાસોને જૂનવાણું સમજી આપણું પૂજ્ય પુરુષોની અવગણના કરી પાપના ભાગીદાર બને છે. બાકી વાડીલાલભાઈ સહિત ગુજરાતી સાહિત્યના પ્રખર અને સંનિષ્ઠ વિદ્વાન તો એ સુંદર રાસ, પ્રબંધે અને આખ્યાનો આદિની ભૂરી ભૂરી પ્રશંસા કરે છે અને તેમણે તે રાસેનું સુંદર મૂલ્યાંકન પણ કર્યું છે.
એક કાળ હતો કે જ્યારે – મોટા-મોટા પંડિત સાધુપુરુષોએ અબુધજનોને ધર્મના માર્ગે આવા અનેક – વિધ રાસાઓની રચના કરી છે. લેખકે – એ કાવ્ય યુગ ક્યારથી શરુ થયે અને મધ્યાહના સૂર્યની જેમ ક્યારે એ ટોચે આવ્યા તે ટૂંકમાં સુંદર રીતે સમજાવ્યું છે. મધ્યાકાળમાં જૈન સાધુપુરુષોએ-મહાપુરુષોએ દુહા, છપા, સજઝાયો, કાવ્ય, સ્તવને, રાસાઓ, પ્રબંધ, આખ્યાનો, કથાઓ, પદે વ. વિવિધલક્ષી સાહિત્યનું સર્જન કર્યું હતું, તેમ જૈનેતરમાં શ્રી નરસિંહ મહેતા, મીરાબાઈ, સંત તુલસીદાસ વગેરે અનેક જૈનેતર સંતે એ પણ વિવિધ સાહિત્યસર્જન કરી લેકપ્રવાહમાં વહેતું કર્યું હતું.
લેખકશ્રીએ – આ ગ્રન્થમાં આવી તેમ જ જિજ્ઞાસુઓની તૃષાને તૃપ્ત કરે તેવી બીજી વિવિધ બાબતો સાંકળી લીધી છે. કેટકેટલા પુસ્તકે ગ્રન્થનું દોહન – મનન અને તારવણી કરી હોય ત્યારે આવા પ્રત્યે નિર્માણ થાય!
પરિપકવ વયે પણ લેખકની તાનસચિ, જ્ઞાનપિપાસા અને કંઈક કરી છૂટવાની તમન્ના ખરેખર અભિનંદનને પાત્ર છે.
ભવિષ્યમાં પણ તેઓ આવું સુંદર સાહિત્ય સર્જતા રહે અને પુણ્ય ને યશના ભાગી બને એ જ એક અભિલાષા. બોરીવલી
શ્રી લબ્ધિલક્ષ્મણસુશિશિશુ. તા. ૧૬-૬-૭૯
કીતિચંદ્રસુરિ
