________________
(૧૨)
નરકનિગોદાદિમાં અનન્તીવાર અનેક રીતે છેદન ભેદન દહનાદિની અનન્ત અનન્ત યાતનાઓ અને વેદનાદિ સહન કરવી પડશે... અરે ! એટલી આકરી શિક્ષા સહન કર્યા પછી પણ છૂટકારો થાય, તો ય સ્વજાતને ભાગ્યશાળી માનજો. એ અનન્તવે નાઓ સહન કરતાં ઓ બાપ રે! ઓ મા રે ! મારા ઉપર દયા કરો, મારા ઉપર કૃપા કરો...હવે હું સ્વપ્નમાં પણ એવું ગોઝારું મહાપાપ કદાપિ નહિ કરું. એવી દયાજનક કાકલૂદીભરી આજીજી કરતાં ય છુટકારો નહિ થાય. કારણ કે ત્યારે ઘણું મોડું થઈ ગયું હશે? અરે ! અમુક ભવોમાં તો આજીજી કરવા માટે જીભ પણ નહિ મળે. એ જાણવા માટે શાસ્ત્રના પાના ઉપર સહેજ દ્રષ્ટિપાત કરવો અનિવાર્ય બને.
દેવદ્રવ્યથી આડકતરી રીતે માત્ર સાડા બાર રૂપિયા જેવો નજીવો લાભ ઉઠાવનાર ભાવિકાળના તીર્થંકર પરમાત્માનો જીવ હોવા છતાં, શ્રી સાગરશેઠના અગણિત કાળપર્યન્ત કેવા ભૂંડા હાલ થયા? પેટનાં આંતરડાં યે ખેંચાઈ ગયાં અને ભવોભવ કેવા ભૂડા હાલે ડૂચા નીકળ્યા, તે જાણવું હોય તો, “શ્રી દ્રવ્યસપ્તતિકા' આદિ ધર્મગ્રન્થોનું અવલોકન કરવા અત્યાગ્રહપૂર્વક સૂચન કરું છું.
ભૂખે મરતાં. દુઃખી જૈનોને ધાર્મિકદ્રવ્ય આપી દઉં, જેથી તેમના અત્તરના આશીર્વાદ તો મળે. આ મહાબાલિશ કુકિ જ પ્રતીતિ કરાવે છે, કે મહામિથ્યાત્વરૂપ ભાંગનું પાન કરવાથી અતિમદોન્મત્ત બનેલ પરમદયનીય એ પરમપારાત્માઓને ઘોર અંધકાર જેવા ગાઢ અજ્ઞાનરૂપી વીંછીના તીવ્ર ઠંખોની અસહ્ય વેદનાથી વાંદરાની જેમ કૂદાકૂદ અને ધમપછાડા કરતા એ પામરાત્મા ધર્મો ધ્વંસ કરવા કટિબદ્ધ થયા છે. એ એમનો કેવો ઘોર તીવ્ર પાપોદય ગણાય ? આપણે તો એમની ભાવદયા ચિતવીને એમ વિચારવું, કે એ પામરાત્માઓનો ઘોર તીવ્ર મહાપાપોદય ત્વરિત સર્વથા ટળે, અને
