________________
(૧૬૦)
ભાવાર્થ : જે આત્મા જિનાજ્ઞાને ભાંગે છે, જે પિનાદિક પછવાડે અથવા પોતે જ પોતાના પુણ્ય નિમિત્તે ધર્મક્ષેત્રમાં અર્પણ કરવા અંગીકાર કરેલું દેવદ્રવ્ય આપતો નથી, તથા નાશ પામતા દેવદ્રવ્યની જે ઉપેક્ષા કરે છે, તે આત્મા સંસારમાં ઘણું પરિભ્રમણ કરે છે. (૧) જે મૂઢમતિ પાપાત્મા ચૈત્ય દ્રવ્ય તથા સાધારણ દ્રવ્યનું દોહન કરે છે, તે ધર્મોપદેશ જાણતો નથી, અથવા તેણે નરકનું આયુષ્ય બાંધ્યું છે એમ જાણવું. તદ્વિષયક દૃષ્ટાંત નીચે પ્રમાણે છે :
મણિમંદિર નામના નગરમાં સમૃદ્ધિવંત અને કીર્તિની ઇચ્છાવાળો એક વરુણદેવ નામે દુષ્ટ ચિત્તવાળો કૃપણ શ્રેષ્ઠી રહેતો હતો. તેને રતિતિલકા નામની શ્રાદ્ધધર્મ સંપન્ન સૌભાગ્યવતી માર્યા હતી. તે નગરમાં જિનેશ્વરદેવના સ્નાત્રાદિક મહોત્સવો વાવાર ઉજવાતા હતા. કોઈ એક સમયે ધર્મભાવનાથી પરમ સુવાસિત સાધર્મિક શ્રાદ્ધરત્નો શ્રી જિનેન્દ્રપૂજા અર્થે, શ્રી જિનચૈત્ય અર્થે, શ્રી સભ્યશ્રુતજ્ઞાનની ભક્તિ અર્થે તેમ જ પ્રસંગોપાત્ત સપ્તક્ષેત્રીય ધાર્મિક કાર્યો થતાં રહે, તેવી ધાર્મિક શુભભાવનાથી વોપાર્જિત દ્રવ્ય પૂ. શ્રી સંઘને અર્પણ કરતા હતા. શ્રી સંઘમાં હું મુખ્ય અગ્રેસર છું એમ પોતાની જાતને માનતો વરુણદેવ પરમાત્માના દર્શન કરવા જાઉં છું એવું . લોકોને દેખાડવાનો માત્ર ડોળ કરીને પ્રતિદિન જિનાલયે જતો હતો. પૂજ્ય ધર્મગુરુઓને વંદન કરતો હતો. પૂ. ગુરુમહારાજાઓના શ્રીમુખથી ધર્મોપદેશ સાંભળતો હતો. શ્રી જિનેન્દ્રપરમાત્માના સ્નાત્રાદિ મહોત્સવો કરાવતો હતો. પૂ. શ્રી સંઘ દ્વારા યોજાતા પ્રત્યેક ધર્મકાર્યમાં કંઈક દ્રવ્ય પૂ. શ્ર સંઘને અર્પણ કરીને લાભ નહિ પણ ભાગ લેતો હતો. એ બધું જ ધર્મભાવનાથી રહિત માત્ર સ્વશ્લાઘા થતી રહે, તેટલા પૂરતું માત્ર ઔપચારિક હતું.
એક વેળાએ પૂ. શ્રી સંઘે દેવદ્રવ્યને, જ્ઞાનદ્રવ્યને અને સાધારણ દ્રવ્યને પરમ સમૃદ્ધ કરવાની ધાર્મિક શુભભાવનાથી શ્રાદ્વરત્નો
