________________
જંગલમાં રહેવું પડશે. એના કરતા નૃત્ય કરતાં આ મયૂરના બધા જ પીંછા એકી સાથે ખેંચી લઉં. એવો દુર્ભાવ પૂર્વના પાપોદ જાગ્યો (પ્રગટયો) એક જ મૂઠીમાં પીંછા પકડીને આંચકો મારી ખેંચવા જાય છે. તેટલામાં દેવ્ય મયૂર કાગડો થઈને ઊડી ગયો. એકત્રિત કરેલ ૯૦૦ પીંછા પણ હરાઈ ગયા. અતિઆક્રન્દ કરવા લાગ્યો. સ્વજાતને ધિક્કારવા લાગ્યો. અવિચારી મહામૂર્ખ એવા મેં આ શું કર્યું? આ રીતે નિરાશ થયેલ જંગલમાં ભટકવા લાગ્યો. પરમ પૂજ્યપાદ જ્ઞાનિમુનિવરના દર્શન થયાં. નમસ્કાર કરીને પોતાના તીવ્ર અશુભોદયનું કારણ પૂછયું.
પરમ પૂજાપાદ જ્ઞાની ગુરુમહારાજે જ્ઞાનબળે નિષ્ણુણ્યકનું વજ જેવું મહાપાપકર્મ જાણી એ દીન દુઃખી આત્મા ઉપર અસીમ કરુણા કરીને જણાવ્યું કે, આજથી લાખો ભવ પૂર્વે દેવદ્રવ્યની રકમથી માત્ર સાડાબાર રૂપિયા જેવી નજીવી રકમનો લાભ મેળવીને તે રકમ દેવદ્રવ્ય ખાતે આપતાં લોભવશ તમે રાખી લીધી. તે વજપાપની આકરી શિક્ષા પે શ્રી સાગરશેઠના ભવથી પ્રારંભીને નિષ્ણુણ્યક પર્યન્તમાં સાતે, નરક, તિર્યંચ આદિના લાકખો ભવોમાં કલ્પનાતીત અસહ્ય અગણિત મહાદુઃખોની પરંપરા સહન કરતાં કરતાં દેવદ્રવ્યના સાડા બાર રૂપિયાનું મહદંશનું મહાપાપ તો ક્ષીણ થયેલ. એ મહાપાપનો કંઈક અંશ શેષ રહી ગયેલી. તે મહાપાપની શિક્ષારૂપે આ નિપુણ્યકના ભવમાં તમે એક એકથી ચઢીયાતા કેવાં અસહ્ય મહાદુઃખો અને કષ્ટો સહન કર્યા? તે તો તમારો સ્વયં પ્રત્યક્ષ જાત અનુભવ છે. શેષ રહી ગયેલ મહાપાપનું નિપુણ્યકે પૂજ્યપાદ ગુરુમહારાજ પાસે પ્રાયશ્ચિત માગ્યું. પૂજ્યપાદ ગુરુમહારાજે જણાવ્યું કે ભક્ષણ કરેલ દ્રવ્ય કરતાં અધિક દ્રવ્ય દેવદ્રવ્યમાં આપવું જોઈએ પૂજ્યપાદ ગુરુમહારાજના શ્રી મુખે અભિગ્રહ કરે છે. કે જ્યાં સુધી હજારગણું દેવદ્રયમાં ન આપું, ત્યાં સુધી માત્ર નિર્વાહ માટે અન્ન.
