________________
વર ધાડે ચડયા
૧૧
જોતજોતામાં તે રાજગૃહ અને કૌશાંખી અને નગરાની સુરત બદલાઈ ગઈ, જાણે ઇન્દ્રપુરી પૃથ્વી ઉપર ઉતરી ન આવી હાય તેવી તેની રચના થઈ ગઈ !
વઘેડાના દિવસ આવી પહોંચ્યા. વરને સજાવવામાં આળ્યેા. પ્રથમ ભીમસેનને પીઠી ચાળીને સુગંધિત ગુલાબ જળથી સ્નાન કરાવ્યું, ઉત્તમ અને મુલાયમ અગલુછણાથી ભીમસેનનું શરીર લૂછ્યુ. પેાષાક પરિધાનએ આવીને ભીમસેનને વેશભૂષા પહેરાવી. સુરવાલ, પહેરણ અને ઉપર મખમલને જરીભરત જડેલા લાંબે કોટ પહેરાવ્યો. માથે કલાત્મક ને બારીક કારીગરીવાળા રત્નાના તેજ પ્રકાશ પાથરતા મુકુટ મૂકયેા. તેના ઉપર સુવર્ણ કલગી મૂકી. દશે આંગળીએ વિવિધ ર'ગી વીટીએ પહેરાવી, ગળામાં નવલખા હાર ખાંધ્યા. કાન આગળ બે સુવણ કડલે ખાંધ્યાં, કમરની ફરતી રત્નમેખલા પહેરાવી. સુગધિત મસાલાથી ભરપૂર મેમાં પાનનું બીડુ ખવરાવ્યું.
આ પ્રમાણે ઉત્તમાત્તમ રીતે ભીમસેનને શણગારી તેના હાથમાં શ્રીફળ મૂકયુ.. કપાળમાં કુમ તિલક કર્યુ અને પછી તેને સુંદર રીતે શણગારેલા એવા શ્વેત અશ્વ ઉપર બેસાડયે..
મગલ ઘડી થતાં જ વરઘેાડી ચાલી નીકળ્યા. શરણાઇએના સૂર ગૂંજી ઊઠયા. ઢેલ-ત્રાસાં ગડગડી ઊઠયાં. નગરન `યુદે એ લગ્નગીતેથી બજારને ભરી દીધું. સાજન એટલુ • યુ હતું કે જાણે માનવ મહેરામણ ઊમયે હે! 19′
