________________
૩૦
ભીમસેન ચરિત્ર
પહેાંચવું હેાય ત્યારે સાંઢણીના તે ઉપયેગ કરતા. તે યુગની સાંઢણી એટલે આજના યુગનુ' જેટ વિમાન,
એ સાંઢણી લઈને સુમિત્ર નીકળી પડયા. વહેલી સવારે એ માં ઉપર પાણી છાંટીને એક ગામથી ખીજે ગામ નીકળી પડતા. અપેારના કોઈ વડની છાયામાં આરામ કરતા. અપેાર નમતાં ફ્રી દડમજલ શરૂ કરી દેતા. અને રાત પડતાં કાઈ મંદિરના આટલે કે ગામના ચારે છણીયુ પાથરીને સૂઈ જતા.
રાજકન્યાની શેાધ કરવાની હતી. ગુણુસેનના રાજમહેલને શાભાવે તેવી રાજવધૂ જોવાની હતી. ભીમસેનને પડખે ઊભી રહે તેા દીપી ઊઠે એવી મૂળવાન કન્યાની તપાસ કરવાની હતી. આથી સુમિત્ર વિવિધ દેશેાના રાજદરખારમાં જતે. ત્યાંની માહિતી મેળવતા. રાજકન્યાઓને નીરખતા. અની શકે ત્યાં તેમને સીધા કે પરોક્ષ પરિચય પણ કરતા. આ રીતે તે અનેક રાજદરખારા ઘૂમી વળ્યા. ઘણી ખધી રાજકન્યાઓના નામ તેની પાસે ભેગા થઈ ગયા. એકને જુવા ને ખીજીને ભૂલા તેવી પણ રાજકન્યાએ તેણે જોઈ.
પરંતુ માત્ર રૂપ ઉપરથી જ કન્યાનું પારખું કરે ને તે જ ભીમસેન માટે ચેાગ્ય છે એવા નિણ ય સુમિત્ર કરે તેવા તે ન હતા. રૂપ, શીલ, ચારિત્ર્ય, વિદ્યા, સંસ્કાર, તંદુરસ્તી, ઉચ્ચકૂળ આ બધું જ તે દરેકમાં ઝીણવટપૂર્વક જોતા હતા. પણ હજી સુધી ક્યાંય તેનું મન માને એવી કન્યા જડી ન હતી. જે તેણે જોઈ હતી. તેમાં કેાઈનામાં
